آی ادمها

که بر ساحل نشسته شاد و خندانید

یک نفر در اب دارد می سپارد جان

یک نفر دارد که دست و پای دائم می زند

روی این دریای تند وتیره وسنگین که می دانید

ان زمان که مست هستید

از خیال دست یابیدن به دشمن

ان زمان که پیش خود بیهوده پندارید

که گرفت دستی دست ناتوانی را

تا توانایی بهتر را پدید ارید

ان زمان که تنگ می بندید برکمرهاتان کمربند

در چه هنگامی بگوید

یک نفر در اب دارد میکند بیهوده جان بر لب

ای آدمها

ای آدمها

ای آدمها

که بر ساحل بساط دلگشا دارید

نان به سفره جامه تان برتن

یک نفر بر اب می خواند شما را

موج سنگین را به دست خسته می کوبد

باز می دارد دهان با چشم از وحشت دریده

سایه هاتان را ز راه دور دیده

اب را بلعیدهدر گود گبود هر زمان بیتابی اش افزون

می کند زین اب ها بیرون

گاه سرد گه گاه ای ادمها