علت عدم ثبات صلح و امنيت در سطح بين‌المللي چيست؟ قسمت دوم

علت عدم ثبات صلح و امنيت در سطح بين‌المللي چيست؟

قسمت دوم

وي به وسيله شمشير و ايجاد ترس در دل دشمنان پيروز مي‌گردد و لشكريان او شكست مي‌خورند.»[1]

با نظر در اين حديث چنين برداشت مي‌شود كه حضرت حجت بن الحسن العسكري ـ عليه السّلام ـ در همان ابتداي خروج از پس پردة غيبت بنا در مبارزه با ظلم ظالمان و پاك كردن جامعه از وجود ستمگران و ستمشان دارند و اين امر پس از دعوت به اسلام ناب و صلح و صفا در صدر برنامه‌اي ايشان جاي دارد. چرا كه ساير اقدامات حضرت بر اين اصل مبتني است و تا تكليف كارشكنان و خرابكاران مشخص نشود، نمي‌توان به كار ديگري اقدام نمود. چرا كه باز هم با سنگ اندازي اين افراد مواجه خواهد شد.

احياي اسلام و گسترش آن در تمامي جهان

ابن بصير و سماعه هر دو روايت مي‌كنند كه امام صادق ـ عليه السّلام ـ در تأويل آيه 33 سوره توبه يعني: «هو الذي أرسَلَ رَسوله بالهدي و دين الحق ليظهره علي الدين كلهِ وَ لَو كَرِهَ الْمُشركونَ» فرمود: به خدا سوگند تأويل اين آيه تا ظهور قائم ـ عليه السّلام ـ صدق نمي‌كند. زماني كه حضرت قائم ظاهر شود مشركي باقي نخواهد ماند، مگر اين كه خروج او را كرامت داند و مشتركي باقي نماند مگر آنكه نابود شود...».[2]

منظور امام از اين كه مي‌فرمايند مشركي باقي نمي‌ماند اين است كه حضرت اسلام ناب را بر مردم عرضه مي‌كند و مردم هم به علت بيدار شدن فطرت خداجويي و خداگرايي آن را مي‌پذيرند، مگر مشركين معاند كه به تصريح حضرت باقر ـ عليه السّلام ـ سرانجامي جز نابودي ندارند! پس آيين توحيد، آيين رسمي جهان مي‌شود.

برخورداري از نعمات طبيعي:

«پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ مي‌فرمايند: ساكنان آسمان و زمين از او خشنود مي‌شوند؛ آسمان از ريزش باران قطره‌اي دريغ نكرده و زمين از رويش گياهان خودداري نمي‌كند، به طوري كه زندگان آرزو مي‌كنند كه كاش مردگان زنده مي‌شدند».[3]

يكي از ثمرات احياي دين اسلام و گسترش آن در جهان و برقراري عدالت در تمامي ابعاد، بهره‌مندي از نعمت‌هاي پيدا و پنهان جهان است. اگر ما حق هر چيزي را درست ادا نماييم و نظم را در تمامي ابعاد زندگي فردي، اجتماعي، اقتصادي، سياسي و... رعايت نماييم، مسلما به نتايج مطلوبي هم دست مي‌يابيم و از ارتباط با افراد و اشياء اطراف‌مان نهايت بهره را خواهيم برد. اگر ما حق آسمان را رعايت كنيم مثلا با دخالت در مسايل جوي نظم آن را بر هم نزنيم و به طور مطلوب و شايسته از آن بهره ببريم، چرا كه اينها مسخر آدمي هستند،[4] آسمان هم نعمات خود را بر ما ارزاني مي‌دارد. اگر حق زمين را رعايت كرده و با استفاده بي‌رويه از آن، آن را به بياباني بي آب و علف تبديل ننماييم، مسلما زمين هم ما را از گنجها و گياهان خود كه مايه حيات حيوان و انسان است؛ بهره‌مند مي‌كند، اگر ما .... و چون در حكومت مهدي ـ عليه السّلام ـ اين حقوق رعايت مي‌شد در نتيجه اين برخورداري‌ها هم حاصل مي‌آيد.

نهايت پيشرفت علمي

در حكومت حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ به علت گسترش اسلام و رسيدن انسانها به يك آرامش روحي، استعدادها شكوفا شده و علم در همه زمينه‌ها پيشرفت خواهد كرد به طوري كه امام صادق ـ عليه السّلام ـ در اين باره مي‌فرمايد: «علم و دانش به 27 قسمت تقسيم شده. اما تاكنون بيش از دو حرف آن در دسترس بشر قرار نگرفته است. ليكن هنگامي كه قائم ما قيام نمود بيست و پنج قسمت ديگر را آشكار مي‌كند و در بين بشر پخش مي‌نمايد».[5] يا اين كه حضرت سجاد ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايد: هنگام حكومت قائم آل محمد ـ صلّي الله عليه و آله ـ هر گونه بيماري و نقص عضو از جامعه مسلمانان رخت مي‌بندد و خداوند دلهاي آنان را مانند پاره‌هاي آهن استوار مي‌سازد و مردم در آن عصر هر كدام نيرويي فوق العاده خواهند يافت. در سايه آن حكومت زمين را قبضه خواهند نمود.[6] منظور از برطرف شدن نقص و بيماري در اين حديث، پيشرفت علم پزشكي مي‌باشد كه به واسطة آن امراض، درمان يا پيشگيري مي‌شود و نيز كنايه از سلامت رواني افراد در آن دوره مي‌باشد. زيرا يك بخش مهمي از بيماريها را، امراض رواني تشكيل مي‌دهند.

پيشرفت اقتصادي و عدالت اقتصادي

چيزي كه انسانها از ابتداي تاريخ تاكنون بر سر آن بسيار اختلاف داشته‌اند و حتي به خاطرش از ريختن خون يكديگر هم مضايقه نموده‌اند، رسيدن به منافع و ثروت بيشتر بوده است. اما زماني خواهد رسيد كه اقتصاد، آن قدر پيشرفت خواهد نمود و عدالت در اين زمينه به حدي جاري خواهد شد كه انسان نمي‌داند با آن همه ثروت چه كند و آن را در چه راهي مصرف نمايد! امام باقر ـ عليه السّلام ـ در اين باره سخني زيبا فرموده‌اند كه: «وقتي قائم اهل بيت قيام كند (امكانات) را به طور مساوي تقسيم مي‌نمايد و در رعيت عدالت را برقرار مي‌سازد... اموال و ثروت دنيا از درون و برون زمين نزد وي جمع‌آوري مي‌شود و به مردم مي‌گويد: بياييد از سوي چيزي كه به خاطر آن قطع رحم و خويشاوندي نموديد و براي آن خونهاي حرام ريختيد و ... به هر كس به اندازه‌اي مي‌دهد كه هيچ كس قبل از او، هيچ كس نداده است».[7]

ره‌ آورد حكومت مهدي ـ عليه السّلام ـ از ديدگاه امير المؤمنين ـ عليه السّلام ـ

در پايان جا دارد ره‌آورد حكومت منجي آخر الزمان را از ديد كسي بيان كنيم كه خود مظهر تمام نماي حاكمي عادل است وحكومتش در سراسر تاريخ بي‌نظير مي‌باشد. البته به استثناي حكومت پيامبر وحكومت چند ماهة امام حسن مجتبي ـ عليهم السلام ـ .

حضرت علي ـ عليه السّلام ـ بيان مي‌دارد كه او به روش پيامبر و ائمه ـ عليهم السلام ـ عمل مي‌نمايد و از اين جهت نوري است براي ملتها كه آنان را از ظلمات گمراهي‌ها و بند اسارت نفس مي‌رهاند. او محوري مي‌گردد كه آشنايان (حق جويان) را به گرد خويش جمع كرده و آنان را چنان تعليم مي‌دهد كه هر زمان براي درهم كوباندن فتنه‌ها‌ آماده مي‌گردند و قرآن با پوست و خون‌شان يكي شده و چنان صفاي باطن مي‌يابند كه چون شمشيرهاي صيقل شده مي‌درخشند. هر صبح و شام در كلاس حكمت حاضر مي‌شوند و آن قدر مي‌آموزند كه گويي چون تشنگان در بيابان كه به آب رسيده باشند، جامهاي حكمت را سر مي‌كشند.[8]

پی نوشتها :

[1] . بحار الانوار، ج 51، ص 218، به نقل از كتاب عصر ظهور، كوراني، علي، ترجمة عباس جلالي، انتشارات سازمان تبليغات اسلامي، ص 353.
[2] . غايه المرام، ص 732.
[3] . نسخه خطي ابن جماد، ص 99، به نقل از كتاب عصر ظهور، كوراني، علي، ترجمه عباس حلالي، انتشارات سازمان تبليغات اسلامي، ص 363.
[4] . «أَ لَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَكُمْ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ أَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ...»؛ لقمان، 20.
[5] . باب رابع منتخب الاثر، ص 447، به نقل از كتاب او خواهد آمد، الهامي، داود، نشر مرتضي، ص 134.
[6] . بحار الانوار. ج 52، ص 345، به نقل از كتاب او خواهد آمد، الهامي، داود، نشر مرتضي، ص135.
[7] . بحار ، ج 52، ص 351، به نقل از كتاب عصر ظهور، علي كوراني، ترجمه عباس جلالي، انتشارات سازمان تبليغات اسلامي، ص 363.
[8] . اقتباس از نهج البلاغه ترجمه محمد دشتي، نشر روح، خطبه 150، ص 275.

فهرست منابع
1. قرآن مجيد.
2. نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتي، نشر روح.
3. العميدي، سيد ثامر هاشم، در انتظار ققنوس (ترجمه و تحقيق: مهدي عليزاده) انتشارات موسسه امام خميني، چ 1379.
4. الهامي، داود، اوخواهد آمد، نشر مرتضي، چ هشتم، 1403 ق.
5. اميني، ‌ابراهيم، دادگستر جهان، انتشارات دارالفكر.
6. پيشوايي، مهدي، سيرة پيشوايان، مؤسسه امام صادق ـ عليه السّلام ـ، تابستان 1379.
7. تفسير برهان.
8. خلجي، محمد تقي، تشيع و انتظار، انتشارات ميثم تمار، نوبت چاپ: سوم، بهار 1378.
9. سبحاني، جعفر، اصول عقايد اسلامي، انتشارات بنياد فرهنگي امام مهدي ـ عليه السّلام ـ، پاييز 1376.
10. آيت الله صافي، لطف الله، اصالت مهدويت، انتشارات هادي، چاپ نمونه، قم، خرداد 1360.
11. آيت الله صافي، لطف الله، نويد امن وامان، كتابخانه ملي.
12. طباطبايي، سيد محمد حسين، شيعه در اسلام، انتشارت هجرت، قم.
13. غاية المرام.
14. قزويني، آيت الله سيد محمد كاظم، امام مهدي ـ عليه السّلام ـ، از ولادت تا ظهور، ترجمه و تحقيق: علي كرمي و سيد محمد حسيني، نشر الهادي.
15. كوراني، علي، عصر ظهور، ترجمه عباس جلالي، شركت چاپ و نشر بين الملل سازمان تبليغات اسلامي، چ اول، زمستان 1378.
16. مصباح يزدي، محمد تقي، آموزش عقايد، ج 1 و 2، مركز چ و نشر سازمان تبليغات اسلامي، بهار 1370.
17. معجم الاحاديث الامام المهدي ـ عليه السّلام ـ .
18. معلوف، لوييس، ترجمه المنجد، ج 1،ترجمة احمد سياح، انتشارات اسلام.
19. موسوي، سيد محمود، آينده بشريت از نظر مكتب ما، انتشارات ميلاد.
20. موسوي، خميني، سيد روح الله، ولايت فقيه.