مهدی «مهدی» از معروف ترین لقب¬های حضرت صاحب الزمان (علیه السّلام) است.1
پنج شنبه 12 اسفند 1389 11:31 PM
مهدی
«مهدی» از معروف ترین لقب¬های حضرت صاحب الزمان (علیه السّلام) است.1
خدای متعال انسان را آزاد و مختار آفرید تا خود آزادانه و بدون اجبار راه ایمان یاکفر را بپیماید:
«انِّا هَدَینَاهُ السَّبِیلَ اِمَّا شَاکِراً وَ اِمَّا کَفُوراً»2.
انبیا مانند سایر مردم مختار و آزاد آفریده شد¬ه¬اند. آن¬ها نیز مانند سایر مردم، مأمور پیمودن راه خدا، یکتاپرستی و انجام تکالیف هستند. آنان از متن جامعه برخاسته و نخستین کسانی¬اند که در این زمینه¬گوی سبقت را ربوده¬اند، آیات زیر این مطلب را به خوبی ثابت می کند:
حضرت ابراهیم (علیه السّلام) به قوم خود فرمود:
«اِنِّّی ذَاهِبٌ اِلی رَبِّی سَیَهدِینِ»3.
حضرت لوط به او ایمان آورد و فرمود:
«فَآمَنَ لَهُ لُوطٌ وَ قَالَ اِنّی مُهَاجِرٌ اِلی رَبّی اِنَّهُ هُوَ العَزیِزُ الحَکیِمُ»4
قرآن به رسول خدا (صلی الله علیه وآله و سلّم) دستور می دهد که به مردم بگو: «قُل اِنّی أمِرتُ أن أعبُدَ اللهَ مُخلِصَاً لهُ الدِّینَ، وَ أمِرتُ لأن أکُونَ أوَّلَ المُسلِمیِنَ»5.
آری! آنان نخستین ره یافتگان راه خدایند. آنان شاگردان مکتب الهی¬اند که آموزگار دانا، خداوند حکیم، خود به آن ها درس توحید آموخت و در آن مکتب پرورش یافتند، آنان پیش ار آن که هادی و هدایت گر باشند، خود به واسطه ی خدا هدایت یافتند، آنان پیش از آن که هادی و هدایتگر باشند، خود به واسطه¬ی خدا هدایت یافتند و راه های رسیدن به خدا و حقیقت برای آن ها واضح و آشکار گشت و این است معنای «مهدی».
البته جایگاه رسول خدا، امیرالمؤمنین، علی، فاطمه¬ی زهرا و فرزندان معصومش (علیهم السّلام) در بین انبیا محفوظ است. امام صادق (علیه السّلام) در ضمن نیایشی معنای «مهدی» را این گونه روشن ساخت: خداوندا! مهدی و ره یافته، کسی است که تو او را هدایت کنی.6
خدا به رسولش فرمان می دهد که به مردم بگو: «من اگر هدایت یافتم، به برکت وحی خدا بوده و او خود مرا هدایت کرده و من ره یافته¬ی اویم»؛ «وَ اِنِ اهتَدَیتُ فَبِمَا یُوحَی اِلَیَّ رَبّی»7.حضرت ابراهیم (علیه السّلام) به قومش فرمود:
آن کس که مرا آفرید او خود مرا هدایت نماید: «اِلاّ الَّذِی فَطَرَنِی فَاِنَّهُ سَیَهدِینِ»8.
پس از آن که انسان در زمین پا به عرصه¬ی وجود گذارد، خداوند سبحان، انبیای مهدی و ره یافته را فرستاد و کتاب¬های آسمانی را نازل نمود تا انسان را در انتخابی درست و شایسته یاری دهند و نموداری روشن از راه خدا و سرانجام کار را برای او ترسیم کنند و همگان باید برای هدایت خویشتن گوش جان به سخنان چنین ره یافتگانی، بسپارند. قرآن کریم در این گستره، وظیفه¬ی انسان را معین فرموده:
«أفَمَن یَهدِی اِلَی الحَقِّ أحَقُّ أن یُتَّبَعَ أمَّن لایَهدِی اِلاّ أن یُهدَی»9.
رسول اکرم و پیشوایان معصوم (علیهم السّلام) سر سلسله¬ی ره یافتگان هستند و خداوند حکیم، هادی و پرورش دهنده¬ی آن¬هاست. نیاکانِ حضرت حجت (علیه السّلام) وی را با نام «مهدی» می¬خواندند و با این نام از او یاد می کردند. رسول اکرم (صلی الله علیه وآله و سلّم) اوصیای پس از خود را یکایک با نام و صفاتشان معرفی نمود، تا به دوازدهمین جانشین و نماینده¬اش رسید و در وصف ویژگی¬هایش فرمود:
و الهادی المهدیّ شفیعکم یوم القیامه... :
هادی و مهدی – ره یافته – در روز واپسین، شفیع شما باشد؛ زمانی که خدا به جز آن که خود خواهد اجازه شفاعت ندهد به درخواست عفو حضرت مهدی (علیه السّلام) برای مردمان رضایت دهد.10
رسول اکرم (صلی الله علیه وآله و سلّم):
زمانی بیاید که میان امّتم تفرقه و اختلاف پیدا شود و مردم در دین و عقاید خود متزلزل شوند و در این هنگامه فرزندم، مهدی قیام نماید.11
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم):
فرزندم، مهدی قیام می کند و بر فرازش فرشته¬ای بانگ می زند: این است «مهدی»، از او پیروی کنید.12
امیرالمؤمنین، علی (علیه السّلام) در قسمتی از روایتی به اصبغ بن نباته فرمود:
من در فکر یازدهمین فرزند از نسل خود بودم که نام او مهدی است و پس از آن که ظلم و ستم زمین را فراگرفت، رستاخیزکند و عدل و داد را حکم کند.13
امام باقر (علیه السّلام) در قسمتی از زیارت عاشورا، از خدای متعال درخواست می نماید که در دولت فرخنده و پایدار حضرت مهدی (علیه السّلام) حضور پیدا کند و انتقام خون به ناحق ریخته شده¬ی جدّ بزرگوارش حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السّلام) را بستاند و بنابر روایتی حضرت را با این لقب و اسم خواند:
«و ان یرزقنی طلب ثاری مع امام هدی مهدی، ظاهر ناطق بالحق منکم»:
از خدا می خواهم که خون خواهی شما را با امامی ره یافته که ظاهر است و گویای حق، روزیم کند.14
از توضیحات و روایاتی که بیان شد واضح گشت که واژه «مهدی» چون لباسی زیبا و آراسته بر قامت مبارک و دلربای حضرت حجـة بن الحسن المهدی (علیه السّلام) زیبنده است.
پی¬نوشت¬ها:
1. نجم الثاقب، باب 2، ص 106، نام شماره¬ی 139؛ العبقری الحسان، ج 1، باب بیان القاب و اسامی، ص 31.
2. سوره انسان، آیه¬ی3: «ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاکر باشد (و پذیرا گردد) یا ناسپاس!».
3. سوره¬ی صافات، آیه ی 99: «من به سوی پروردگارم می¬روم، او مرا هدایت خواهد کرد!».
4. سوره¬ی عنکبوت آیه¬ی 26: «و لوط به او [= ابراهیم ایمان آورد، و [ابراهیم] گفت: من به سوی پروردگارم هجرت می کنم که او صاحب قدرت و حکیم است».
5. سوره¬ی زمر، آیات 11 - 12: «بگو: مأمورم که خدا را پرستش کنم در حالی که دینم را برای او خالص کرده باشم و مأمورم که نخستین مسلمان باشم».
6. وسائل الشیعه، ج 6، ص 24، کتاب الصلاة، ابواب تکبیرة الاحرام، باب 8، استحباب تفریق التکبیرات، ح 1، ش 7247.
7. سوره¬ی سبأ، آیه¬ی 50: «و اگر هدایت یابم، به وسیله¬ی آن چه پروردگارم به من وحی می کند، هدایت می¬یابم».
8. سوره¬ی زخرف، آیه ی 27: «مگر آن کسی که مرا آفریده، که او هدایتم خواهد کرد!».
9. سوره¬ی یونس، آیه ی 35: «آیا کسی که هدایت به سوی حق می کند برای پیروی شایسته¬تر است، یا آن کس که خود هدایت نمی شود مگر هدایتش کنند؟».
10. بحارالانوار، ج 36، ص 270، تاریخ امیرالمؤمنین (علیه السّلام)، باب 41، فی نصوص الرسول (صلی الله علیه وآله و سلّم) علی الأئمّـة (علیهم السّلام) ، ح 91.
11. همان، ج 51، ص 74، تاریخ الامام الثانی عشر، باب 1، ماورد من الاخبار بالقائم (علیه السّلام)، ح 23.
12. همان، ج 36، ص 369، تاریخ امیرالمؤمنین (علیه السّلام)، باب 41، فی نصوص الرسول (صلی الله علیه وآله و سلّم) علی الأئمّـة (علیهم السّلام) .
13. کافی، ج 1، ص 338، کتاب الحجـة، باب فی الغیبه، ح 7.
14. مفاتیح الجنان.
منبع: کتاب ترسیم آفتاب
کریمی که جهان پاینده دارد تواند حجتی را زنده دارد
دانلود پروژه و کارآموزی و کارافرینی
