الحق الجدید حق، نام و لقب دیگر حضرت قائم آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلّم) است که چون لباسی زیبا

الحق الجدید حق، نام و لقب دیگر حضرت قائم آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلّم) است که چون لباسی زیبا بر آن قامت سرفراز برازنده است.1
حق و حقیقت، راستی و درستی از زیباترین رؤیاهای انسان است؛ به روشنی آفتاب، به زلالی و پاکیزگی چشمه ای که از دل سنگ می جوشد و در بستر خاک، آرام آرام و با سنگینی به حرکت می افتد؛ در مقابل حق، باطل و در مقابل حقیقت، پوچی و پستی و در مقابل راستی و درستی، دروغ و دو چهرگی است. حق و باطل و طرفداران آن ها از دیرباز در پیکار بوده و خواهند بود، با آن که باطل، هستی خود را مدیون و وامدار حق و حقیقت است، زیرا اساس و راز آفرینش و ماندگاری، حق است، و در کنار آن، باطل نیز اجازه¬ی حیات می یابد. گرچه باطل چون بیهوده و پوچ و برخلاف قوانین طبیعت است، پس از جولانی زودگذر چونان کفی محکوم به فنا و نیستی است: «فَأمَّا الزَّبَدُ فَیَذهَبُ جُفاءً»2و حضرت حق تعالی چنین اراده نموده که حق و حق گرایان ماندنی باشد و باطل و باطل گرایان رفتنی:
«لِیُحِقَّ الحَقَّ وَ یُبطِلَ الباطِلَ وَ لَوکَرِهَ المُجرِمُونَ».3
انسان ها حق جو و راستین، همواره مورد احترام و تکریم همگان بوده، ولی ستمگران و مستکبران که از لشکر شیطان و باطل اند و با زور و نیرنگ بر حقوق و جان مردم حاکم گشته اند، در طول تاریخ، مطرود و منفور توده¬ی مردم بوده اند و دیری نپاییده که حکومت آنان فروپاشیده است: «الملک یبقی مع الکفر ولا یبقی مع الظلم»4،بر خلاف رهبران حق و عدالت که حتی با مرگ شان هرگز آوازه بلند و نور فرخنده¬شان خاموش نشده و تاریخ به نیکی و بزرگی از آن ها یاد می کند؛ مانند امام حسین (علیه السّلام) که خود حق بود و براساس حق و عدالت و برای مبارزه با باطل و پستی قیام نمود و به قله رفیع شهادت نایل گشت، اما با شهادت آن امام همام یاد و نام نیکش به دیار فراموشی سپرده نشد بلکه اکنون پس از گذشت سالیان دراز در قلوب انسان های آزاده و آزاد اندیش آتشی شعله ور، گرمایی خاص و نوری فروزان دارد و امروزه حرکت و شهادت او سبب تحولات و دگرگونی های بس بزرگ و سترگ در جهان است و همگان در برابر نام یاد گرامی اش خاضع و فروتن هستند. این در حالی است که نام یزید و مردمانی هم چون او، جز به نفرین و نفرت برده نمی شود و خاطره ی پست و پلید آن ها روح انسان را می آزارد و قلبش را می فشارد.
حضرت حق – تبارک و تعالی – خود در کتاب خویش، انبیا و رسولانی را که برای هدایت انسان ها فرستاده و وعده هایی را که برای ترغیب و تشویق به انجام کارهای شایسته و دوری از گناه داده، همه و همه را به عنوان حق معرفی می¬کند که در آن ها هیچ روزنه ای از باطل و دروغ و سستی نمی توان یافت، بلکه سراسر حق و حقیقت است.
«فَتَعالی اللهُ المَلِکُ الحَقُّ»5؛
پس بلند مرتبه است خداوند که سلطان حق است.
«ذلِکَ بِأنَّ اللهَ نَزَّلَ الکِتَابَ بِالحَقِّ و إِنَّ الَّذینَ اختَلَفُوا فِی الکِتابِ لَفِی شِقاقٍ بَعیدٍ»6؛
این ها برای آن است که خداوند، کتاب را به حق نازل کرده و آن ها که در آن اختلاف می کنند در شقاوت عمیقی قرار دارند.
«إِنَّا أرسَلناکَ بِالحَقِّ بَشِیراً وَ نَذِیراً»7؛
ما تو را به حق بشارت و بیم دادن فرستادیم.
خداوند سبحان فرستادگان خویش را که مصداق حق و حقیقت اند، فرستاد تا نور حق را در دل مردم بیفروزند، به آن ها حق و راستی را بیاموزند، به پیروی آن دستور دهند و از هر گونه باطل و بیهودگی پرهیز دهند:
«لَقَد جاءَت رُسُلُ رَبَّنا بِالحَقِّ وَ نُودُواأن تِلکُمُ الجَنَّـةُ أُورِثتُمُوها بِما کُنتُم تَعمَلُونَ»8
«فَذلِکُمُ اللهُ رَبُّکُمُ الحَقُّ فَما ذا بَعدَ الحَقِّ إِلاَّ الضَّلالُ فَاَنی تُصرَفُونَ»9
رسول اکرم، امیرالمؤمنین، فاطمه زهرا و فرزندان معصوم شان (علیهم السّلام) از بارزترین مصادیق حق و حقیقت هستند. در زیارت جامعه¬ی کبیره می خوانیم: «و الحق معکم و فیکم و منکم والیکم و أنتم اهله و معدنه»؛ حق با شما، در شما و از شما و به سوی شماست [شما نقطه¬ی پرگار حق هستید] شما اهل حق و گنجینه¬ی آنید.
«وَ لَوِ اتَّبَعَ الحَقُّ أهواءَهُم لَفَسَدَتِ السَّماواتُ وَ الأَرضُ وَ مَن فیهِنَّ»10؛
امام معصوم (علیه السّلام) فرمود:
منظور از «حق» رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) و علی بن ابی طالب (علیه السّلام) است11.
امام صادق (علیه السّلام) در تفسیر آیه ی شریفه ی «وَ یَستَنبِئوُنَکَ اَحَقٌّ هو قل إی وَ رَبّی اِنَّه لَحَقٌّ»12 فرمود:
ای محمد (صلی الله علیه و آله و سلّم)! اهل مکه از تو درباره¬ی علی بن ابی طالب (علیه السّلام) می پرسند:
آیا او امام است؟ بگو: سوگند به پروردگارم! او حق است.13
امام باقر و امام صادق (علیهما السّلام) در تفسیر آیه ی شریفه: «أفَمَن یَعلَمُ أنَّما أُنزِلَ إِلَیکَ مِن رَّبـَّکَ الحَقٌّ کَمَن هُوَ اَعمَی»14
فرمودند:
مقصود از «الحق» علی ابن ابی طالب (علیه السّلام) است و منظور از «کَمَن هُوَ أعمی» دشمنان اوست.
پیشوایان حق و حقیقت، گفتار، کردار و خُلق و خویشان را براساس حقیقت، درستی و راستی بنا نهادند، هرگز غبار باطل و بیهودگی دامان آنان را نیالود، به باطل (غیر خدا) تکیه نکردند، سخنی گزاف و یاوه نبافتند و کار باطل و بیهوده¬ای از آنان سر نزد، بدین سبب نام و یاد گرامی¬شان هرگز از صحفه گیتی محو نگردد و سلسله ی آن ها از هم گسسته نشود.
حضرت مهدی (علیه السّلام) آخرین وصی و جانشین رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) از روشن ترین مصادیق «حق» است. او آیین و حقی نو آورد، زنگار از سیمای دین و حق بزداید و مردمان را با مذهب و حقیقت آشنا کند، حقیقتی که به روشنی آفتاب باشد و به پاکی و زلالی آب.
امام صادق (علیه السّلام) در تفسیر آیه ی: « سَنُرِیهِم آیاتِنا فِی الآفاقِ وَ فِی أَنفُسِهِم حَتَّی یَتَبَیَّنَ لَهُم أنَّهُ الحَقُّ»15 فرمودند:
[مقصود از «الحق» حضرت قائم (علیه السّلام) است.16
امام صادق (علیه السّلام) در تفسیر آیه ی «قُل جاءَ الحَقُّ وَ زَهَقَ الباطِلُ إِنَّ الباطِلَ کانَ زَهُوقاً»17 فرمودند:
هنگامی که [حضرت] قائم (علیه السّلام) قیام نماید، حکومت باطل [و باطل پیشگان] را برچیند18
بانو حکیمه خاتون، عمّه ی حضرت حجت (علیه السّلام):
بر بازوی راست [مبارک] حضرت حجت (علیه السّلام) نوشته شده بود:
«قُل جاءَ الحَقُّ وَ زَهَقَ الباطِلُ إِنَّ الباطِلَ کانَ زَهُوقاً»
محمد بن مسلم:
امام صادق (علیه السّلام) در تأویل آیه¬ی «وَ یُرِیدُ اللهُ اَن یُحِقَّ الحَقَّ بِکَلِماتِه»19 [چنین فرمودند: خداوند متعال به واسطه¬ی] امامان [معصوم] (علیهم السّلام) و قائم آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلّم) طلب حق کند [و حق خویش را بستاند]. 20
در زیارت مربوط به آن حضرت، با این نام و صفت به حضرتش عرض سلام و ارادت می کنیم: «السلام علی الحق الجدید»21.
حق تعالی، حضرت بقیـة الله (علیه السّلام) را به حق، به امامت و حکومت برگزید و تنها او شایسته چنین منصبی است. سراسر وجود با میمنت او حق و حقیقت، درستی و راستی و پاکی و پیراستگی است و هرگز ذرّه¬ای باطل و پوچی در او راه نیابد. آن حضرت امورش را جز به خدا واگذار ننماید و هیچ گاه در تزلزل نیفتد، بدین جهت جاوید ماند و حاکم دل¬های انسان های آزاده باشد. حضرت قائم آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلّم) برای پایان دادن به ستم و ستم گری، باطل و کفر پیشگی قیام نماید و این وعده¬ای است از جانب خداوند متعال که تخلّف ناپذیر است:
«أنَّ الأرضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّلِحُونَ»22.
پس از مبارزه¬ی حضرت با باطل و به زیر کشیدن فرعونیان و در هم کوبیدن ستم گران و نابحقان، حق و راستی در خاوران حاکم گردد و مردم در کنار هم دیگر در محیطی سالم با صدق و صفا به سر برند و همگی عبد و بنده ی حق تعالی گردند. در حکومت او که براساس حق و عدالت بنیان نهاده شده، بر کسی ظلم نشود و بدین سان آرزوی دیرینه¬ی بشریت به حقیقت پیوند خورد و دعای مردم با ایمان و اخلاص به مرحله ی استجابت و ثمر نشیند. در سیمای حضرت مهدی (علیه السّلام) حق و حق گرایی، شکوه و جلوه¬ای خاص دارد و در رفتار و کردارش حقیقت موج می زند و حق جویان که سالیان بس دراز، شاهد مبارزه¬ی حق و باطل بوده اند به وجود پیراسته اش ایمان آورند و در آستانش سر خدمت و بندگی بسپارند. به امید آن روز خجسته.

پی نوشت¬ها:

1. نجم ثاقب، باب 2، ص 68، لقب شماره 39؛ العبقری الحسان، ج 1، باب بیان اسامی و القاب، ص 34.
2. سوره ی رعد، آیه ی 17.
3. سوره ی انفال، آیه ی 8: «تا حق را تثبیت کند و باطل را از میان بردارد، هر چند مجرمان کراهت داشته باشند».
4. بحارالأنوار، ج 72، ت ص 33، کتاب العشره، باب 79، الظلم و انواعه.
5. سوره ی طه، آیه ی 114.
6. سوره ی بقره، آیه ی 176.
7. همان، آیه ی 119.
8. سوره ی اعراف، آیه ی 43: «مسلماً فرستادگان پروردگار ما حق را آوردند و به آنان ندا داده می شود که این بهشت را در برابر اعمالی که انجام می¬دادید به ارث بردید».
9. سوره¬ی یونس، آیه ی 32: «آن است خداوند، پروردگار حق شما، با این حال، بعد از حق، چه چیزی جز گمراهی وجود دارد؟ پس چرا رویگردان می شوید؟».
10. سوره¬ی مؤمنون، آیه¬ی 71: «و اگر حق از هوس های آن ها پیروی کند، آسمان ها و زمین و همه¬ی کسانی که در آن ها هستند، تباه می شوند».
11. بحارالانوار، ج 36، ص 82، تاریخ امیرالمؤمنین (علیه السّلام)، باب 39، فی سایر آیات النازله فی شأنه، ح 7.
12. سوره¬ی یونس، آیه¬ی 53.
13. بحارالانوار، ج 36، ص 100، همان، ح 43.
14. سوره ی رعد، آیه ی 19: «آیا کسی که می داند آن چه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده حق است، همانند کسی است که نابینا است؟».
15. سوره ی فصلت، آیه ی 53: «به زودی نشانه های خود را در اطراف جهان و در درون جان شان به آن ها نشان می دهیم تا برای آن ها آشکار گردد که او حق است».
16. تفسیر برهان، ج 4، ص 114، ح 12.
17. سوره ی اسراء آیه ی 81: «بگو حق آمد و باطل نابود شد، یقیناً باطل نابود شدنی است».
18. تفسیر برهان، ج 2، ص 441، ح 1.
19. سوره ی انفال، آیه ی 7: «خدا می¬خواهد حق را با کلمات خود تقویت کند».
20. بحارالانوار، ج 9، ص 235، کتاب الاحتجاج، باب 1، ماورد عن المعصومین (علیهم السّلام) فی تفسیر آیات الباب و تأویلها، ح 129.
21. مفاتیح الجنان، ص 875.
22. سوره ی انبیاء، آیه ی 105: «بندگان شایسته ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد».

منبع: کتاب ترسیم آفتاب