آنها می توانند مشخصات ابرها، دما، فشار هوا، بارندگی و تركیبات شیمیایی اتمسفر را اندازه گیری نمایند. از آنجا كه این ماهواره ها همواره هر نقطه از زمین را در یك ساعت مشخص محلی مشاهده می كنند دانشمندان با اطلاعات به دست آمده قادر به مقایسه دقیق تر آب و هوای مناطق مختلفند. ضمنا شبكه جهانی ماهواره های هواشناسی كه در این مدارها در حركتند می توانند نقش یك سیستم جستجو و نجا ت را بر عهده گیرند. آنها تجهیزات مربوط به شناسایی سیگنال های اعلام خطر در همه هواپیما ها و كشتی های خصوصی و غیر خصوصی را دارا هستند.
بقیه ماهواره های هواشناسی در ارتفاع های بلند تر در مدارهای ژئوسینكرنوس قرار دارند. از این مدارها، آنها می توانند تقریبا نصف كره زمین و تغییرات آب و هوایی آن را در هر زمان مشاهده كنند. تصاویر این ماهواره ها مسیر حركت ابرها و تغییرات آنها را نشان می دهد. آنها همینطور تصاویر مادون قرمز نیز تهیه می كنند كه گرمای زمین و ابرها را نشان می دهد.
ماهواره های ارتباطی در واقع ایستگاه های تقویت كننده سیگنال ها هستند، از نقطه ای امواج را دریافت و به نقطه ای دیگر ارسال می كنند. یك ماهواره ارتباطی می تواند در آن واحد هزاران تماس تلفنی و جندین برنامه شبكه تلوزیونی را تحت پوشش قرار دهد. این ماهواره ها اغلب در ارتفاع های بلند، مدار ﮋئوسینكرنوس و بر فراز یك ایستگاه در زمین قرار داده می شوند.