گرانش، نیروی جاذبه ایست كه بین همه اجرام، به خاطر جرمشان، وجود دارد. جرم یك جسم، مقدار ماده آن است. به دلیل وجود گرانش، جرمی كه در نزدیك زمین قرار گیرد به سمت سطح این سیاره سقوط می كند. جرمی كه در سطح زمین است نیز نیرویی به سمت پائین را به دلیل گرانش تجربه می كند. ما این نیرو را در بدن خود به شكل وزن تجربه می كنیم. گرانش، گازهای تشكیل دهنده خورشید را در كنار هم نگاه می دارد و باعث می شود سیارات در مدار خود به دور خورشید قرار داشته باشند.
مردم، قرنها در مورد گرانش دچار اشتباه بودند. در سال 300 قبل از میلاد مسیح، فیلسوف و دانشمند یونانی، ارسطو، بر اساس یك باور اشتباه فكر می كرد كه اجرام سنگین سریعتر از اجرام سبك سقوط می كنند. این باور تا اوایل 1600 میلادی همچنان در بین مردم پابرجا بود تا اینكه دانشمند ایتالیایی، گالیله این باور را اصلاح نمود. گالیله گفت كه شتاب همه اجرام به هنگام سقوط با هم برابر است مگر اینكه مقاومت هوا یا نیروهای دیگری بر آن تاثیر بگذارد. شتاب یك جرم، مقدار تغییر در سرعت آن جرم است. بنابراین اگر یك جرم سنگین و یك جرم سبك را همزمان با هم از یك ارتفاع پرتاب كنیم در یك زمان به زمین می رسند.
قوانین گرانش نیوتونی
ستاره شناسان در گذشته توانستند حركات ماه و سیارات بر فراز آسمان را اندازه گیری كنند. با این حال تا اوایل سال 1600، هیچیك نتوانستند به درستی این حركات را توضیح دهند. در آن زمان، ایزاك نیوتون دانشمند انگلیسی، ارتباطی را بین حركات اجرام سماوی و نیروی جاذبه زمین توصیف نمود.
گرانش1
