انحراف پرتوهای نور
تئوری انیشتین پیش بینی می كرد كه گرانش می تواند مسیر پرتوهای نور را هنگامیكه از نزدیك یك جرم سنگین عبور می كنند دچار انحراف كند. انحراف به این دلیل به وجود می آید كه اجرام، فضا-زمان را دچار انحنا می كنند. خورشید به قدری سنگین هست كه بتواند پرتوهای نور را منحرف نماید و دانشمندان در سال 1919، در حین یك كسوف كامل توانستند این پیش بینی را تائید كنند.
این تئوری همچنین پیش بینی كرد كه خورشید امواج رادیویی را منحرف كرده و سرعت آنها را كاهش می دهد. دانشمندان با اندازه گیری انحرافی كه خورشید در امواج رادیویی ارسال شده توسط كوازارها (اجرام بسیار بسیار قدرتمند كه در مركز برخی كهكشانها قرار دارند) ایجاد می كند این پیش بینی را نیز تائید كردند.
محققین تاخیر امواجی كه از كنار خورشید عبور می كردند را با ارسال سیگنالهایی بین زمین و فضاپیمای وایكینگ كه در سال 1976 به مریخ رسید، اندازه گیری كردند. آن اندازه گیریها همچنان یكی از پر ارزش ترین تائیدیه های تئوری نسبیت به حساب می آیند.
امواج گرانشی
تئوری نسبیت نشان داد كه اجرام سنگینی كه به دور یكدیگر در چرخشند، امواجی را به نام امواج گرانشی منتشر می كنند. از سال 1974، دانشمندان حضور این امواج را به طور غیر مستقیم با مشاهده اجرامی به نام تپ اختر دوتایی تائید كرده اند. تپ اختر دوتایی نوعی ستاره نوترونی است كه با سرعت بسیار زیاد به دور جرمی مشابه خود اما كوچكتر و غیر قابل مشاهده می چرخد. ستاره نوترونی متشكل از سلولهای نوترون، ذره ای كه به طورمعمول تنها در هسته اتمها یافت می شود، می باشد.
گرانش5
