یك تپ اختر ، دو موج رادیویی را در دو جهت مخالف هم منتشر می كند. با چرخش ستاره حول محور خود، موجها مانند پرتوهای نور یك نورافكن در فضا پخش می شوند. اگر یكی از این امواج رادیویی به زمین برسد، تلسكوپهای رادیویی این موج را به صورت یك سری پالس دریافت می كنند. با مشاهده دقیقتر تغییرات پالسهای یك تپ اختر دوتایی، دانشمندان می توانند دوره مداری (زمانیكه دو ستاره یك دور كامل در مدار خود می زنند) آن را تخمین بزنند.
مشاهدات تپ اختر دوتایی
PSR 1913+16
نشان داد كه دوره مداری آن كاهش می یابد و ستاره شناسان این مقدار كاهش را اندازه گیری كردند. دانشمندان همچنین از معادلات نسبیت عام برای محاسبه مقدار كاهش دوره مداری، در صورت انتشار امواج گرانشی، استفاده كردند. مقدار محاسبه شده دقیقا برابر با مقدار اندازه گیری شده بود.
سیاهچاله ها
تئوری انیشتین حضور اجرامی به نام سیاهچاله ها را پیش بینی كرد. سیاهچاله منطقه ای در فضا است كه نیروی گرانش آن اجازه گریز به هیچ چیز حتی پرتوهای نور را نمی دهد. محققان مدارك مستدلی در دست دارند كه نشان می دهد اغلب ستارگان سنگین در نهایت به سیاهچاله تبدیل می شوند و بیشتر كهكشانها دارای یك سیاهچاله عظیم الجثه در مركز خود می باشند.
گسترش كائنات
انیشتین در سال 1917، مقاله نسبیت عام را كه مطالعه ای بر كل كیهان بود ارائه نمود. بر اساس این تئوری، كائنات یا در حال گسترش است و یا در حال انقباض. در آن سال دانشمندان مدارك قاطعی برای پذیرفتن هیچ یك از آن دو حالت در دست نداشتند. انیشتین برای پیشگیری از بروز مخالفت دیگران با تئوری نسبیت عام، عاملی به نام ثابت كیهانی را به تئوری خود افزود. ثابت كیهانی، دفع هر ذره در فضا توسط ذرات اطرافش، برای پیشگیری از انقباض جهان می باشد.
گرانش6
