گرانش و سن جهان
مشاهدات دیگری كه انجام گرفته اند نشان دادند كه تئوری نسبیت عام در همه جای كائنات كاربرد دارد. كیهان شناسان عمر جهان را به كمك معادلات نسبیت عام، میزان سرعت گسترش جهان و مقدار تخمینی ماده و انرژی تاریك محاسبه كردند. مقدار محاسبه شده، حدودا 14 بیلیون سال، با نتایج به دست آمده توسط دو روش دیگر محاسبه عمر جهان یعنی محاسبه بر اساس تكامل ستارگان و محاسبه بر اساس نیمه عمر رادیواكتیو ستارگان پیر، همخوانی داشت.
تكامل ستارگان
همراه با رشد و تكامل ستاره، دمای سطحی و نورانیت آن به روش كاملا شناخته شده ای تغییر می كند. ستاره شناسان می توانند با اندازه گیری دمای سطحی و نورانیت یك ستاره، سن آن را تشخیص دهند. با بهره گیری از این روش، پیر ترین ستاره ای كه تا كنون ستاره شناسان پیدا كرده اند حدود 13 بیلیون سال عمر دارد.
نیمه عمر رادیو اكتیو بر اساس این واقعیت است كه عناصر شیمیایی مشخص، دچار تجزیه رادیواكتیو می شوند. در تجزیه رادیواكتیو، یك ایزوتوپ از یك عنصر به ایزوتوپ عنصری دیگر تبدیل می شود. ایزوتوپ های رادیواكتیو با سرعت مشخص و شناخته شده ای تجزیه می شوند.
در سال 2001، دانشمندانی كه در شیلی، با تلسكوپ بزرگ رصدخانه اروپای جنوبی كار می كردند، با تكنیك نیمه عمر رادیواكتیو، ستاره ای پیر در كهكشان راه شیری را مورد مطالعه قرار دادند. محققان اورانیوم 238 كه شامل 92 پروتون و 146 نوترون است را بررسی كردند. دانشمندان می دانستند كه آن ستاره در زمان شكل گیری شامل چه مقدار اورانیوم بوده است. آنها مقدار اورانیوم فعلی آن را اندازه گیری كردند. آنان با استفاده از اطلاعات به دست آمده و محاسبات، عمر این ستاره را به دست آوردند. به احتمال خیلی زیاد آن ستاره 5/12 بیلیون سال عمر دارد، بنابراین عمر جهان احتمالا از آن بیشتر است. محاسبه عمر چندین ستاره پیر دیگر نیز تقریبا به همین نتیجه ختم شد.
گرانش9
