شناخت بهتر فرقه ی یزیدی

یزیدیان به دو طوفان قایلند: یکی در محل « عین سقنی» که قریه و محل اقامت مشایخ ایشان در شهرستان «شیخان» در نزدیکی «موصل» بود و در آنجاست که کشتی نوح حرکت کرد و تا بالای کوه «سنجار» رسید و بر کوه «جودی» ایستاد. طوفان دوم بعدا ً به وجود آمد تا کسانی را که بر امت یزیدی تعدی کرده بودند غرق کند. بنابراین پدر یزیدیه در طوفان اول«نوح» است.

آنان در باره ی «طاووس ملک» گویند: پروردگار عالم روزی بر طاووس ملک خشمگین شد و او را از بهشت بیرون کرد و امروز هم از بهشت بیرون است ولی در روز قیامت با پروردگار آشتی خواهد کرد. «یزیدیه» معتقدند که عالم از دو نیروی خیر و شر به وجود آمد و خیر همان خداست که بر شر غلبه کرد و شر همان شیطان است که اهریمن باشد. ملک طاووس ظاهرا ً تمثل اهریمن است واو رابه شکل طاووس تصویر می کنند.

کتابهای مقدس یزیدیه دو کتاب است که یکی از آنها« جلوه» و دومی «مصحف رش» یعنی کتاب سیاه است که بعد از شیخ عدی نوشته شده است و «رش» کلمه ای کردی و معنای آن سیاه است. یزیدیان متشرع از خانواده ی «شیخ حسن» قرآن را همواره با خود دارند و احترام می کنند و آن را مقدس می دانند و معتقدند که هیچ امر باطلی در مقابل آن عرض اندام نمی تواند بکند. چون شیطان نزد ایشان همان ملک طاووس است از این جهت لعن بر او را روا نمی دارند. در کتاب «جلوه» مطالب درهم و برهمی درباره ی «قدیم» بودن خدا مثل قدرت و علم و وعد و وعید و تناسخ ارواح وجود دارد. در کتاب «رش» در باب خدایان و مراتب آنها بحث می کند. در این کتاب آمده: رئیس خدایان در طی هفت هزار سال شریعتهایی را آورده است.

طایفه ی یزیدیه دو پیشوا دارند: یکی پیشوای زمانی است و نسبت او به یزید بن معاویه می رسد و او را به لقب« میر شیخان» می نامند. رئیس دوم آنها روحانی و از سلاله ی شیخ فخر الدین است که نماینده ی سلطه ی روحی است و او را «بابا شیخ» می نامند.

از اموری که بر یزیدیان واجب است کتمان عقاید و اسرار خود می باشد که آن عقاید را از بیگانگان پنهان و مخفی نگاه می دارند.

یزیدیه دو نوع روزه دارند: روزه ی عمومی و روزه ی خصوصی. در روزهای سه شنبه و چهارشنبه و پنجشنبه اول از ماه کانون [ کانون اول و دوم در تقویم رومی معادل مارس و آوریل است.] در یعنی در کوتاهترین روزهای سال سه روز متوالی از خوردن و آشامیدن و [ استعمال] دخانیات خودداری می کنند. اما روزه ی مخصوص عبارت از روزه ی هشتاد روزه است و مردم دیندار نیمی را در بیستم کانون اول و نیم دیگر را در بیستم تموز[تابستان] می گیرند و در این مدت رؤسای روحانی به مقبره ی شیخ عدی می روند و در آنجا سه روز روزه می گیرند.

در امر نماز هر یزیدی متدینی هنگام طلوع و غروب به طرف مشرق و مغرب توجه نموده و زمین را مانند زرتشتیان می بوسند وبا زبان خود که آمیخته ای از عربی و کردی و فارسی است دعا می خوانند.

یزیدیان برای خود کعبه ای دارند که به زیارتش می روند و در مواقع مخصوص سال در آن جشن می گیرند و کعبه ی ایشان مرقد شیخ عدی است.

یزیدیان معتقد به تناسخند و به و نسخ و مسخ و رسخ و فسخ قایلند.

چیزهایی که بر آنها حرام است از این قرار می باشد: کاهو، کلم، لوبیا و سبزیهایی که با کود انسانی تغذیه شده باشد بخصوص از کاهو نفرت بسیار دارند. گوشت خوک و ماهی و آهو را نیز حرام می دانند. برای شیوخ ایشان خوردن گوشت خروس هم حرام است زیرا ملک طاووس را گاهی به شکل خروس تجسم می کنند.

مبدأ سال یزیدیه اول ماه نیسان شرقی و چهارده نیسان غربی است که روز چهارشنبه اول ماه ایار است که عید می باشد و اگر اتفاقا ً اول نیسان روز پنجشنبه باشد عید آنان روز چهارشنبه هفتم ماه خواهد بود. یزیدیه عیدی به نام «چار چار» در تابستان دارند که بعضی آن را عید شیخ عدی و بعضی عید کبیر می نامند و مدت آن پنج روز است.

عوام یزیدیان معتقدند که حکم روزه که در قرآن آمده حکمی است که مسلمانان معنای آنرا نفهمیدند و قرآن به زبان کردی گفته سه روز و مسلمانان سی روز فهمیده اند.[!]

(- الیزیدیة و منشأ نحلتهم، احمدتیمور پاشا.

- یزیدیه و شیطان پرست ها، سید جعفر غضبان.

Shorter Encyclopedia of Islam,P.641-645.)

منبع: فرهنگ فرق اسلامی.دکتر محمد جواد مشکور.صص471-477