پاسخ به:مناظرات علما و بزرگان شيعه فارسي
یک شنبه 1 خرداد 1390 10:07 PM
انداختن پول روی قبرها
مناظره عالم شيعي با
رئيس آمرين به معروف
|
در قبرستان بقیع بر روی تابلویی نوشته شده بود: «لا یجوز
رَمْیُ النُّقُودِ عَلَی القُبُورِ : انداختن پول، روی قبرها جایز نیست».
روزی
رئیس آمرین به معروف به قبرستان بقیع آمد و وقتی كه دید روی بعضی از قبرها پول
نهاده‌اند، ما را دید، و گفت: «این پول‌ها را به زوّار بدهید، انداختن آن‌ها روی
قبرها، حرام است».
دانشمند شیعی: به چه دلیل انداختن پول روی قبرها حرام است،
آیا در قرآن یا سنّت پیامبر‌ـ‌صلّی اللّه علیه وآله‌ـ، از آن نهی شده است؟
با
این كه رسول خدا‌ـ‌صلّی اللّه علیه وآله‌ـ فرمود: «هرچیزی جایز است، مگر این كه از
آن، نهی شود»، درباره انداختن پول روی قبرها، نهی نشده است.
رییس: قرآن
می‌فرماید: «اِنَّمَا الصَّدَقاتُ لِلْفُقَراء : همانا صدقه‌ها برای مستمندان است».
(توبه‌‌ـ 60).
دانشمند شیعی: این پول‌ها را نیز مستمندانی كه نگهبان قبرها
هستند برمی‌دارند.
رئیس: نگهبانان، فقیر نیستند.
دانشمند شیعی: شرط نیست كه
آن‌ها فقیر باشند، زیرا در بخشش و كمك، لازم نیست كه كمك شونده، فقیر باشد، اگر به
خاطر هدفی، و فی‌سبیل‌الله همه اموال خود را به ثروتمندی ببخشی مانعی ندارد، چنانكه
در عروسی‌ها پول بر سر عروس و داماد، شاباش می‌كنند، و افرادی كه فقیر نیستند آن
پول‌ها را برای خود برمی‌دارند، و در این آیه‌ای كه ذكر نمودی، هشت مصرف برای صدقات
ذكر شده، كه یكی از آن‌ها «فی سبیل الله» است.
وانگهی مسلمین كنار قبر اولیاء
خدا می‌روند و می‌گویند: «جان و مالم به فدایت» این سخن یك نوع ابراز علاقه و دوستی
است، حال اگر به خاطر دوستی، شخصی همه یا بخشی از اموالش را ببخشد، شرعاً و عرفاً
چه مانعی خواهد داشت؟!
خداوند از حلال و حرام كردن بی‌دلیل و پیش خود، منع
نموده‌است و در آیه 116 نحل می‌خوانیم:
«وَ لا تَقُولوُا‌لماتَصِفُ
اَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هذا حَلالٌ وَ هذا حَرامٌ لِتَفْتَروُا عَلَی اللهِ
الْكَذِبَ : به خاطر دروغی كه زبان‌های شما توصیف می‌كند، نگوئید این حلال است و آن
حرام، تا بر خدا نسبت ناروا و دروغ بدهید».
آیا خداوند به شما اجازه داده كه
پیش خود قانون گزاری كنید، و هر چیزی را كه مذاق شما با آن سازگار نیست، حرام یا
بدعت یا شرك بدانید، شما به نام مبارزه با بدعت، هر حلالی را حرام می‌كنید، غافل
از آن‌كه حرام كردن حلال، خود یك نوع بدعت نابخشودنی است، و آنان‌كه چنین
روحیّه‌ای دارند، قطعاً بدانند، از راه راستگاری انحراف یافته‌اند، چنانكه در ذیل
آیه فوق نحل می‌خوانیم:
«اِنَّ الَّذِینَ یَفْتَروُنَ عَلَی اللهِ الْكَذِبَ
لایُفْلحُون : كسانی كه بر خدا، دروغ می‌بندند، رستگار نخواهند شد». |
آيت الله سيّد عبدالله شيرازي-مناظرات في الحرمين
الشريفين |
|
|
|
|
|
|
|
مدیر تالار مهدویت
مدیر تالار فلسفه و کلام
id l4i: hoosianp_rasekhoon
mail yahoo: hoosianp@yahoo.com
ان الوصول الی الله سفر لا یدرک الی بامتطاء الیل
رسیدن به لقاء پروردگار میسور نیست مگر با درک نشاهه شب
