پاسخ به:مناظرات علما و بزرگان شيعه فارسي

hoosianp2011

کاربر طلایی1

تاریخ عضویت : بهمن 1389

تعداد پست ها : 1682

محل سکونت : خراسان رضوی

پاسخ به:مناظرات علما و بزرگان شيعه فارسي
یک شنبه 1 خرداد 1390 10:02 PM

زیارت با صدای بلند كنار قبر پیامبر(‌ص )

مناظره عالم شيعه با مدير حرم پيامبر(ص)

یكی از علمای شیعه می‌گفت: من با گروهی حدود پنجاه نفر، در مدینه به مسجدالنّبی‌ـ صلّی‌ اللّه علیه وآله‌ـ رفتیم در آن جا كنار مرقد شریف رسول خدا‌ـ‌صلّی‌ اللّه علیه وآله‌ـ به خواندن زیارتنامه، مشغول شدیم.
مدیر حرم به نام «شیخ عبدالله بن صالح» نزد من آمد و به صورت اعتراض گفت: «صدای خود را در كنار مرقد شریف پیامبرـ‌صلّی‌ اللّه علیه وآله‌ـ بلند نكنید».
گفتم: چه مانعی دارد، مگر اشكال دارد؟
مدیر: خداوند در قرآن (آیه 2 حجرات) می‌فرماید:
«یا اَیُّها الَّذینَ آمَنُوا لاتَرْفَعوُا اَصْواتَكُم فَوْقَ صَوْتِ النَّبِیّ وَلاتَجْهَروُا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ اَنْ تَحْبَطَ اَعْمالُكُمُ وَاَنْتُمْ لاتَشْعُروُنَ :
ای كسانی كه ایمان آورده‌اید،‌ صدای خود را فراتر از صدای پیامبر‌ـ‌صلّی‌ اللّه علیه وآله‌ـ نكنید، و در برابر او، بلند سخن مگویید (و داد و فریاد نكنید) آن گونه كه بعضی از شما در برابر بعضی می‌كنند، تا مبادا اعمال شما پوچ و نابود گردد، در حالی كه نمی‌دانید».
گفتم: جعفر‌بن‌محمّدـ‌صلّی‌ اللّه علیه وآله‌ـ (امام صادق‌ علیه السّلام) در همین مكان دارای چهار هزار شاگرد بود، و هنگام تدریس، صدای خود را به سمع شاگردانش می‌رسانید، آیا او كار حرامی انجام می‌داد؟
ابوبكر و عمر در همین مسجد، با صدای بلند، خطبه می‌خواندند و تكبیر‌گوها تكبیر می‌گفتند، آیا كار حرامی انجام می‌دادند؟ و هم اكنون خطیب شما، با صدای بلند خطبه می‌خواند، و مكبّرها با صدای بلند تكبیر می‌گویند، آیا برخلاف قرآن رفتار می‌كنند؟ زیرا قرآن فرموده: ای مؤمنان! «لا تَرْفَعُوا اَصْواتَكم... : صدای خود را فراتر از صدای پیامبر‌ـ‌صلّی‌ اللّه علیه وآله‌ـ نكنید».
مدیر: پس منظور از این آیه چیست؟
گفتم: منظور، سرو صدا‌های بی‌فایده و بی‌مورد است كه برخلاف انضباط و ادب در محضر رسول خدا‌ـ‌صلّی‌ اللّه علیه وآله‌ـ می‌باشد، چنان‌كه در شأن نزول این آیه روایت شده: «گروهی از طایفه «بنی‌تمیم» و اشراف آن‌ها، داخل مسجد شدند، از پشت حجره‌هایی كه منزل پیامبر‌ـ‌صلّی‌ اللّه علیه وآله‌ـ بود، فریاد می زدند: «یا مُحَمَّدُ اُخْرُجْ اِلَیْنا[1]: ای محمّد! به سوی ما بیرون بیا».
مسأله دیگر این كه: ما با كمال تواضع و احترام، زیارت می‌خوانیم، با دقّت در آیه فوق می‌فهمیم كه، كسانی كه با صدای بلند خود قصد توهین دارند، و یا كیفیّت صدای آن‌ها توهین‌آور است، مشمول این آیه هستند، زیرا در آیه بالا،‌سخن «حبط اعمال» (نابودی و پوچی اعمال نیك) به میان آمده، چنین مجازاتی مربوط به كافر بوده و گناه بزرگ و توهین خواهد بود، نه این كه مربوط به ما باشد كه با كمال ادب زیارت می‌خوانیم، گرچه صدای ما مقداری بلند باشد. بر همین اساس در روایتی آمده، هنگامی كه آیه فوق نازل شد، «ثابت‌بن‌قیس» (خطیب پیامبرـ‌صلّی‌ اللّه علیه وآله‌ـ)كه صدای رسایی داشت، گفت: «این من بودم كه صدایم را از صدای پیامبرـ‌صلّی‌ اللّه علیه وآله‌ـ بلندتر كردم،‌منظور آیه،‌من هستم، پس (وای بر من كه) اعمال نیكم حبط و نابود شد!!».
این سخن به گوش پیامبرـ‌صلّی‌ اللّه علیه وآله‌ـ رسید، فرمود: «چنین نیست، او (ثابت‌بن قیس) اهل بهشت است» (زیرا او در حال انجام وظیفه بوده است نه در صدد توهین)[2]
مدیر حرم، سكوت كرد و دیگر چیزی نگفت.

[1]. تفسیر قرطبی، ج 9، ص 6121ـ صحیح بخاری، ج 6 ص 172.
[2] . مجمع‌البیان، ج 9، ص 130 ـ تفسیر فی ظلال، مراغی،‌ ذیل آیه فوق.

آيت الله سيّد عبدالله شيرازي-مناظرات في الحرمين الشريفين، ص 40 مناظره 22

مدیر تالار مهدویت

مدیر تالار فلسفه و کلام

id l4i: hoosianp_rasekhoon

mail yahoo: hoosianp@yahoo.com

ان الوصول الی الله سفر لا یدرک الی بامتطاء الیل
رسیدن به لقاء پروردگار میسور نیست مگر با درک نشاهه شب