پاسخ به:مناظرات علما و بزرگان شيعه فارسي
یک شنبه 1 خرداد 1390 9:42 PM
زیارت و بوسیدن قبر پیامبر(صلّی الله علیه و
آله)
مناظره آيت الله شيرازي با مأمور سعودي
|
مرجع فقید شیعه، آیت‌الله العظمی سیّد عبدالله شیرازی ـ قدّس
سرّه الشّریف ـ در كتاب الاحتجاجات العشره، احتجاج ششم چنین می‌فرماید:
یك روز
در مدینه، كنار قبر شریف رسول اكرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ رفتم، در این هنگام
یكی از طلّابی را كه از فضلای حوزه علمیّه قم بود، دیدم كه به طرف ضریح پیامبراكرم
ـ صلّی الله علیه و آله ـ رفت، و از شُرطی (افراد هیئت امر به معروف و نهی از منكر
وهابی) غفلت كرد كه در آن‌جا ایستاده بود تا از بوسیدن ضریح جلوگیری كند، ضریح
مقدّس را چند بار بوسید، شُرطی ناراحت شد، هنگامی كه آن شرطی مرا دید، نزد من آمد و
با احترام گفت: «ای آقا: چرا از اصحاب خود، در مورد بوسیدن ضریح، جلوگیری نمی‌كنی،
این‌ها چیزی (پنجره‌ای) را می‌بوسند كه از آهن است و آن را از اسلامبول آورده‌اند،
نگذارید آن را ببوسند كه شرك است؟»
گفتم: آیا شما حجرالاسود را (در كنار كعبه)
می‌بوسید؟
شُرطی گفت: آری.
گفتم: «روی قبر پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ
نیز سنگ است، اگر بوسیدن این سنگ شرك باشد، باید بوسیدن حجرالاسود هم شرك باشد؟!»
گفت: حجرالاسود را پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ بوسیده است.
گفتم: اگر
بوسیدن جسمی به قصد تیمّن و تبرّك، شرك باشد فرقی در آن نیست كه از پیامبر ـ صلّی
الله علیه و آله ـ باشد یا غیر او.
گفت: پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ از
این رو حجرالاسود را بوسید كه آن را از بهشت آورده‌اند.
گفتم: آری، حجرالاسود،
از بهشت آورده شده، می‌گوئید به همین خاطر دارای احترام و شرافت شده است، و از طرفی
پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ آن را بوسیده و امر فرموده كه آن را ببوسند، زیرا
از اجزاء بهشت است.
گفت: آری به همین حساب‌ها است.
گفتم: شرافت و احترام،
برای بهشت و اجزاء بهشت نیست مگر به خاطر وجود پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ
گفت: آری.
گفتم: وقتی كه بهشت و اجزاء آن، به‌خاطر وجود پیامبر ـ صلّی الله
علیه و آله ـ صاحب احترام شود، و بوسیدن آن به‌عنوان تیمّن و تبّرك، جایز باشد، این
آهن (آهن اطراف قبر پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ) هم گرچه از اسلامبول تركیّه
آمد باشد، به خاطر مجاورت و همسایگی با قبر پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ صاحب
احترام و شرافت شده است، بنابراین بوسیدن آن به‌عنوان تبرّك و تیمّن، جایز است.
برای توضیح اضافه می‌كنم: جلد قرآنی كه از چرم است، مگر از اجزاء حیوانی كه در
صحرا، علوفه می‌خورد نیست؟ در آن وقت، احترامی نداشت، و نجس كردن آن، حرام نبود،
ولی وقتی كه جلد قرآن شد، محترم گردید، و هتك احترام آن حرام شد، و ما آن را
می‌بوسیم و به آن تبرّك می‌جوئیم، چنان‌كه شیوه معمول مسلمانان از صدر اسلام تا
كنون است كه به‌عنوان تبرّك، جلد قرآن را می‌بوسند، مانند این‌كه پدر، فرزندش را
می‌بوسد، هیچ‌كس نگفته این‌ها شرك است و حرام می‌باشد، بوسیدن ضریح پیامبر ـ صلّی
الله علیه و آله ـ و ضریح سایر امامان و اولیاء خدا نیز همین‌گونه است، و هیچ‌گونه
ارتباطی با شرك و بت‌پرستی ندارد. |
محمدي اشتهاردي-صد و يك مناظره، ، ص 180 |
|
|
|
|
|
|
|
مدیر تالار مهدویت
مدیر تالار فلسفه و کلام
id l4i: hoosianp_rasekhoon
mail yahoo: hoosianp@yahoo.com
ان الوصول الی الله سفر لا یدرک الی بامتطاء الیل
رسیدن به لقاء پروردگار میسور نیست مگر با درک نشاهه شب
