گل نرگس،خودپسند‌اما زیبا
پنج شنبه 12 آذر 1388 1:03 PM
گل نرگس،خودپسند‌اما زیبا
گل‌های نرگس به رنگ سفید، زرد، نارنجی، کم پر و پُر پر هستند. برگ‌های این گیاه از بن ریشه به‌صورت صاف یا شیاردار بیرون می‌آیند و در طول ساقه قرار می‌گیرند. نرگس‌ها به اندازه‌های مختلف مي‌رويند، از گل‌های پنج اینچی روی ساقه‌‌های دو فوتی گرفته تا گل‌های 5 /0 اینچی روی ساقه دو اینچی. نرگس‌ها شاید داراي آسان‌ترین و مطمئن‌ترین پرورش از میان خانواده تمام گل‌ها هستند و برای افراد مبتدی در باغبانی ایده‌آل می‌باشد. پیاز و برگ‌ها حاوی کریستال‌های سمی هستند که فقط حشرات اصلی می‌توانند بدون آسیب رساندن به آن از آن مصرف کنند هر چند ممکن است جانوران آنها را از زیر خاک بیرون بیاورند. گلدار بودن نرگس از شش هفته تا شش ماه طول می‌کشد که این بستگی به جایی که شما زندگی می‌کنید و همچنین نوع گونه‌ای که پرورش می‌دهید دارد. بعد از گلدهی اجازه دهید گیاه نرگس پیازش را برای سال بعد بازسازی کند. برگ‌ها تا آن هنگام سبز هستند.ماه‌های مرداد و شهریور بهترین زمان برای کشت نرگس است تا ریشه‌ها قبل از شروع زمستان قابلیت رشد را پیدا کنند اگر چه پیازها باید تا ماه مهر کشت شوند ولی تا آبان ماه قابل کشت هستند. نرگس‌ها برای گلدهی سال بعد خود نیاز به انرژی سرازیر شده از ساقه و برگ به پیازها دارند. به همین دلیل برگ‌ها را از محل طوقه قطع نکنید چون این کار باعث می‌شود آنها ضعیف شوند. هنگامی که شش هفته سپری شد بعد از گلدهی می‌توانید برگ‌ها را قطع کنید چون تاثیری بر گلدهی سال بعد ندارد. بعد از پژمرده شدن گل‌ها آنها را از بخش زیرین و پشت تخمدان قطع کنید و هر پیازی را که در ساقه و برگ آن نشانی از بیماری است خارج کرده و آن را بسوزانید. پس از گلدهی گیاه را هفته‌ای یک بار آبیاری و به‌وسیله کودهای غنی از تپاس تغذیه کنید تا هنگامی که برگ‌ها زرد شوند. تعداد زیادی از نرگس‌ها، خیلی خوب به‌طور طبیعی سبز شده و نیاز به جابه‌جایی ندارند.
