ماه زنده است (کشف آب در کره ماه)

در طی یک عملیات ماه گذشته راکتی به ماه فرستاده شد که توانست حدود 25 گالن آب به فرم بخار و یخ در این کره شناسایی کند.

دانشمندان مقادیر معنی داری آب را در یکی از دهانه های ماه (واقع در قطب جنوب آن) کشف نمودند. کشف بزرگی که آینده ماه را به عنوان یک دنیای مرده تغییر داد و احتمالاً آن را به مکانی تبدیل خواهد کرد که جذابیت های زیادی برای اهداف سفرهای آینده بشر به فضا دارد. آنتونی کولاپریت دانشمند ارشد عملیات "مشاهدات قمری و ماهواره ردیاب" ناسا اظهار نمود: "ماه زنده است". در این عملیات از راکتی استفاده شد که در 19 اکتبر سوراخی حدوداً به اندازه 100 فوت در سطح ماه ایجاد نمود، سپس توانست مقادیر حدوداً 25 گالن آب را به شکل بخار و یخ شناسایی کند. هرچند این مقدار آب برای شنا کردن کافی نیست اما می تواند مقادیر کافی از آب را در مناطق همیشه تاریک ماه برای فضانوردان فراهم کند.

 در حال حاضر گروه مدیریت اوباما در حال بررسی برنامه های ناساست تا طی دهه آینده سفرهای خود به ماه را دوباره آغاز نموده و یک پایگاه قمری در ماه بنا کند. به این ترتیب    فضانوردان قادر خواهند بود ماه ها در این پایگاه زندگی کرده و به کار و فعالیت های علمی خود مشغول شوند.

 

از آنجایی که آب برای نوشیدن، تنفس و حتی به عنوان سوخت راکت می تواند استفاده شود وجود مقادیر زیاد آب در ماه این برنامه را عملی تر می سازد.

در این حالت ماه به عنوان یک منبع غنی حتی می تواند به صورت یک صفحه پرتاب با نیروی گرانشی کم عمل نموده و قادر خواهد بود در ماموریت های آینده، فضانوردان و خانواده شان را به هر نقطه ای از منظومه شمسی انتقال دهد و رویای نویسندگان دانستان های علمی تخیلی و رویاهای غیر واقعی رابه واقعیت محض تبدیل کند.

گریگ دلوری ( Greg Delory ) می گوید: "در واقع نقاشی یک تصویر جدید و رویایی از ماه است. این ماه آن ماهی نیست که پدرتان به آن می نگریست"

 

پس از ماموریت های آپولو در دهه های 1960 و 1970 کره ماه به عنوان یک مکان ترسناک، ناخوشایند و مرده برای کاوشگران تلقی می شد.این عملیات 79 میلیون دلاری در ماه ژوئن آغاز شد و به منظور کشف منابع اعظم هیدروژنی که در دهانه های قطبی ماه پیدا شده بود انجام گرفت. دانشمندان معتقدند اگر آبی بر روی ماه وجود داشته باشد باید در این نواحی، که همیشه تاریک بوده و برای میلیاردها سال نور خورشید را به خود ندیده، وجود داشته باشد.

 

نواحی زرد رنگ در تصویر مربوط به طیف جذب آب میباشد

 

ماهواره بر روی دهانه کابئوس ( Cabeus ) در قطب جنوب هدف گیری شد. در ابتدا راکت  Centaur   را به سطح ماه هدایت نمود. سپس به درون غبار به هوا برخواسته از برخورد حرکت کرده و با استفاده از طیف سنج های نزدیک مادون قرمز و نور مرئی و دیگر تجهیزات همراهش ترکیب غبار به هوا برخواسته را شناسایی نمود.

اسپکترومترها (طیف سنج ها) ترکیب ذرات را با توجه به نوری که از خود ساطع می کنند و یا نوری که جذب می کنند شناسایی می نمایند. در ابتدا چیزی مشاهده نشد که خود باعث نگرانی برخی دانشمندان درباره آسیب دیدگی راکت گردید. اما اعضای تیم علمی زمانی که به بررسی داده هایی که توسط  Centaur    فرستاده شده بود پرداختند بسیار هیجان زده شدند. تعدادی از دستگاه ها علائم قوی و مشخصی از وجود آب را تشخیص داده بودند.

 

این اولین باری نیست که بر روی ماه آب کشف می شود. چندین هفته قبل فضاپیمای چاندرایان  I    (Chandrayaan I )علائم روشنی از وجود یک لایه میکروسکوپی آب مخلوط با خاک های قمری را در منطقه وسیعی از ماه پیدا نمود. اما آن مقادیر در حدی نبود که بتوان برای ساکنین آینده ماه از آن استفاده نمود.

دانشمندان می گویند این آخرین اکتشاف منبع عظیمی از آب را نشان می دهد.

 

آب کشف شده به صورت یک صفحه یخی نیست بلکه احتمالاً به صورت مخلوط با خاک وجود دارد. اکنون این سوال پیش می آید که این آب از کجا آمده؟ منبع احتمالی آن دنباله دارها و آستروئیدها هستند.

همچنین ممکن است هیدروژن توسط بادهای خورشیدی وارد سطح ماه شده و در آنجا به آب تبدیل شده باشد و در مناطق همیشه تاریک و در طی میلیاردها سال به صورت یخ ذخیره شده باشد. دهانه های قطبی موجود بر روی ماه یکی از سردترین مناطق منظومه شمسی هستند که دمای آن به زیر منفی 360 درجه می رسد.

 

 

تصویر ذرات و مواد بالاآمده در حدود 20 ثانیه پس از برخورد با سطح ماه

 

دانشمندان اشاره کرده اند که داده های بسیار جالب بعدی نیز در راه است و در طی چند ماه آینده به اطلاعات هیجان انگیز بیشتری دست خواهند یافت.

 

تصاویر جدید از پویایی ماه، آینده برنامه های فضایی بشر را تغییر می دهد. ایده کاوش های فضایی توسط گروه مدیریتی بوش در سال 2004 و برای بازگشت مجدد به ماه تا 2020 و ساکن شدن بر روی مریخ ارائه شده .    اما کمیسیون  Augustine ، منتخب توسط اوباما، برنامه ها را بازبینی دوباره کرده و درست چند هفته قبل گزارش نموده که ناسا زودتر به این اهداف دست نخواهد یافت مگر اینکه حداقل 3 میلیارد دلار در سال هزینه کند. کمیسیون همچنین پرسیده بود که آیا ماه هدف مناسب و با ارزشی است یا خیر.

اکتشافات جدید وضعیت را تغییر خواهد داد چرا که احتمال تشکیل یک گروه ساکن بر روی ماه به صورت خودکفا را افزایش می دهد. اوباما هنوز درباره آنچه مایل به انجامش می باشد اشاره ای نکرده است.