رود ها

بیشتر رودهای جاری در مازندران دایمی هستند. در نواحی كوهستانی در فصل زمستان واوایل بهار پر آب و در تابستان كم آب و گاهی خشك است. طول رودهای غرب این استان به دلیل نزدیك بودن كوه به دریا كوتاه تر و رودهای شرقی طولاتی تر است. رودهایی كه به جنوب به شمال در جریان است عبارتند از : رودهای هراز، چالوس، تجن، تالار و بابل كه به دریای مازندران می ریزد.از دیگر منابع آب این استان دریاچه‌های كوچك محلی است كه به هنگام طغیان رودها در قسمت هایی كه سطح آب‌های زیرزمینی بالا است به وجود می آید و برای كشاورزی، صید و شكار مورد استفادع قرار می گیرد. نوع دیگر ذخایر آبی و مهار سیلاب ( آب بندان ) است كه در آن ماهی پرورش می یابد. دریاچه دایمی ( ولشت ) یا ( سما ) در شمال غربی مرزن آباد شهرستان چالوس یكی دیگر از منابع آبی طبیعی است كه از جوشش چشمه‌های اطراف تشكیل شده و از جاذبه‌های گردشگری استان است. در مازندران چشمه‌های آب معدنی فراوانی یافت می‌شود كه خاصیت درمانی دارد و در معالجه امراض پوستی، مفصلی ، عصبی، و گوارشی موثرند، چشمه‌های ( آب اسك ) ( لاریجان ) ( آملو ) و ( استراباكو ) در شهرستان آمل جاده هراز و حمام‌های آب معدنی ( گوگردی ) در شهرهای رامسر و كتالم و سادات محله شهرستان رامسر از آن جمله اند.