ليست شهداي دفاع مقدس (س)

شايد همه عطاالله سروش را نشناسند، شايد همه ندانند که او چراغ اميد خانه‌ي غلام‌علي بود و مادر با نگريستن به قامت رعنايش، برق شادي در چشمانش مي‌درخشيد. اما من دلم مي‌خواهد بنويسم تا بر صحيفه‌ي انقلاب يادگار بماند که جواني 26 ساله در اوج زيستن پرپر شد تا انقلاب بماند و پرچم ايران اسلامي به اهتزاز درآيد.
هزاران بار مادر خاطره‌ي تولّد عطاء را برايم تعريف کرد. روز اول پاييز سال 1339 بود که او در آغوش خانواده‌ي ما جاي گرفت. محلات شهر کوچکي بود و خيلي زود همه متوجه تولّد نوزاد شدند و همه براي عرض تبريک آمدند.
وقتي 6 ساله بود، پدر نامش را در مدرسه‌ي عنصري نوشت و دوره‌ي متوسطه را در رشته‌ي خدمات به پايان رساند. بچه‌ي درس‌خواني بود. سال 1358 به دانشگاه تهران راه يافت و در رشته‌ي مديريت و علوم بازرگاني به تحصيل پرداخت. همه‌ي ما خوشحال بوديم. دو سال بعد انقلاب فرهنگي به تعطيلي دانشگاه‌ها ختم شد و عطا در حوزه‌ي علميه محلات نزد حجت‌الاسلام طه مقدسي به تحصيل علوم ديني و عربي پرداخت.
پاسداري از دستاوردهاي انقلاب، او را بر آن داشت تا در هيأت هفت نفره واگذاري زمين محلات و در شوراي فرماندهي سپاه‌پاسداران خمين و در پايگاه شهيد رجايي فعاليت کند.
هرازگاهي نيز در جبهه‌هاي حق عليه باطل به نبرد با دشمنان اسلام مي‌پرداخت. با بازگشايي دانشگاه عطا علاوه بر مطالعه‌ي دروس دانشگاهي در مدرسه آقاي مجتهدي در تهران ثبت‌نام کرد تا از علوم ديني غافل نماند. همزمان نيز در انجمن اسلامي دانشگاه فعاليت داشت و در مکاني ديگر به طالبان کلام وحي قراعت قرآن را آموزش مي‌داد.
سروش 18 ماه در جبهه جنگيد و در ششمين اعزام در تاريخ 29/9/1365 به منظور انجام مأموريت يک ماهه از قرارگاه نجف اشرف براي لشکر 7 علي‌بن‌ابيطالب (ع) راهي جنوب شد.
او قبل از اعزام شبانه از باختران به محلات رفت تا با خانواده خداحافظي کند. سپس به زيارت حضرت معصومه (ع) شتافت و روانه‌ي ديار عشق و ايثار گشت.
عطا در ساعت 6 بعدازظهر روز سوم دي‌ماه سال 1365 با برادر اسماعيل نادري فرمانده‌ي گردان امام حسين (ع) ملاقات کرد و در اين ديدار مسئوليت پيک گردان به او سپرده شد.
عمليات کربلاي 4 در سرزمين شلمچه او را به لقاي حق رساند. عطا روز چهارم دي‌ماه سال 1365 از ناحيه کتف راست و پهلو مجروح شد و بر اثر شدت جراحات از ميان ما پر کشيد.

منبع:مطالب ارسالي از دانشگاه تهران