ليست شهداي دفاع مقدس (ض)

عبدالمهدي ضيائي‌فر در تاريخ 11/12/1364 در يک خانواده مستضعف در دزفول ديده به جهان گشود، تولدش مصادف با نيمه شعبان بود و از همين رو مولود را عبدالمهدي ناميدند از سربازان مهدي (عج) قرار بگيرد. تحصيلاتش را در همان شهر زادگاهش آغاز نمود و در عنفوان جواني مبارزه مکتبي، سياسي را سر داد. همکاري با نمايندگان اعزامي از قم و تکثير اعلاميه‌هاي امام(ره) از فعاليتهاي او مي‌باشد. وي در سال 1347 موفق به اخذ ديپلم گرديد و پس از آن بعنوان سپاهي دانش در روستاهاي ني‌ريز فارس مشغول به خدمت شد. ضيائي‌فر پس از اتمام خدمت مقدس سربازي و هنگامي که تازه متأهل شده بود به استخدام طرح نيشکر هفت تپه درآمد اما به علت وجود فساد اداري پس از مدتي کوتاه استعفا داد و به استخدام آموزش و پرورش درآمد و تا سال 1359 در روستاهاي لرستان به تدريس و روشنگري‌ اهالي مشغول بود. پس از پيروزي انقلاب اسلامي ايران با همکاري عده‌اي از برادران ديگر کميته انقلاب را در انديمشک راه‌اندازي نمود، او هيچ‌گاه فريفته‌ي مسئوليت و مقام نگرديد و حتي مسئوليت‌هاي خطيري چون فرمانداري دزفول، رياست اطلاعات شهرباني و غيره را رد کرد و از انجام آنها سر باز زد. با شروع جنگ تحميلي به اتفاق برادران انجمن اسلامي معلمان قسمتي از پادگان نيروي زميني دزفول را تحويل گرفته و در آنجا مشغول به فعاليتهاي نظامي گرديد. حضور در جبهه با هر مسئوليتي گوئي جز لاينفک زندگي‌اش شده بود و سرانجام در عمليات خيبر در منطقه طلائيه، يکي از بستگانش را که مجروح شده بود به دوش گرفت تا به عقبه انتقال دهد. اما ترکش توپ فرق او را شکافت و آن سر پر شور به خون نشست و ضيائي‌فر در سال 1362 در 38 سالگي آرام و سبکبال به ديدار حق شتافت و جرعه‌نوش گستره الهي گشت. پيکر پاکش را در گلزار شهداي انديمشک به خاک سپردند.

منبع:cd كنگره شهداي خوزستان