رضا فنايي فرزند علي‌اصغر در نهم ارديبهشت‌ماه سال 1331 در خانواده‌اي مذهبي و مستضعف در يکي از محلات قديمي شهر مشهد ديده به جهان گشود. دوران کودکي را در محله‌ي بازارچه‌ي حاج آقاجان مشهد در کنار پدر به کار کفاشي گذراند و به دليل وجود اماکن مذهبي در آن محله با جلسات مذهبي و دوره‌هاي قراعت قرآن آشنا شد و به شرکت در اين جلسات بسيار علاقه‌مند گرديد.
وي به خاطر عدم بضاعت مالي خانواده نتوانست به مدرسه‌ي روزانه برود؛ لذا در مدرسه‌ي شبانه ثبت‌نام کرده و بدين ترتيب روزها در کنار پدر به کار کفاشي مي‌پرداخت و شب‌ها درس مي‌خواند و تحصيل خود را تا سال پنجم دبستان ادامه داد.
پس از مدتي درکارخانه‌ي قند مشهد مشغول به کار گرديد و توانست طي چند سال کار و تلاش، پس‌اندازي تهيه نموده و تشکيل خانواده دهد. پس از ازدواج به دليل روزمزد بودن در کارخانه‌ي قند از آن‌جا بيرون آمد و مدتي بيکار شد تا اين‌که در شهرداري مشهد مشغول به کار گرديد و پس از سال‌ها رنج و زحمت بي‌دريغ توانست در شهرداري بخش طرقبه به عنوان نيروي رسمي استخدام شود.
در دوران اوج‌گيري انقلاب شکوهمند اسلامي نقش فعال و حضوري گسترده در راهپيمايي‌ها و تظاهرات عليه رژيم ستم‌شاهي داشت. به دليل علاقه‌ي شديد به کار، در سمت مسئول آب و لوله‌ي شهرداري طرقبه زحمات زيادي متحمل شد و به همين دليل مورد محبت و علاقه‌ي اهالي بخش و همکارانش قرار گرفت.
با شروع جنگ تحميلي شوق دفاع از اسلام و ناموس و ميهن، وي را آماده‌ي کمک به رزمندگان جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل کرد تا اين‌که در تاريخ 6/4/64 از طريق محل خدمت خود ( شهرداري طرقبه ) مأموريت يافت تا در کنار ديگر سربازان اسلام به جبهه اعزام گردد و او شادمانه به صفوف رزمندگان اسلام پيوست و هنوز حدود يک هفته از حضورش در مناطق عملياتي نمي‌گذشت که در تاريخ 11/4/64 در جزيره‌ي هنگام، در سنّ 33 سالگي شربت شهادت نوشيد و به ديدار دوست شتافت.
پيکر پاکش را در گلزار شهداي طرقبه به خاک سپردند.
از او 2 فرزند به يادگار ماند.
