نويد قرباني در سال 1350 ش در خانواده‌اي فرهنگي در شهر تهران ديده به جهان گشود. از وقتي وي را به مدرسه فرستادند، چهار سال اول دبستان را در بخش هشتگرد كرج درس خواند و سال آخر آن را در تهران. دوره‌ي سه ساله‌ي راهنمايي را در مدرسه‌ي فجر اسلام اميرآباد طي كرد. دوران متوسطه را در دبيرستان مكتب‌الصادق دبيرستان سپاه طي كرد.
توجه والدين به تربيت فرزند و نمونه بودن آن‌ها، چنان وي را پرورش داده بود كه نمازهايش را اول وقت؛ آن هم در مسجد به صورت جماعت به جا مي‌آورد. در جلسات دعاي كميل، توسل و زيارت عاشورا شركت مي‌كرد. دقت پدر و مادر و رفت و آمد به اماكن مذهبي وي را متفكر، راستگو و بي‌آلايش بار آورده بود. اوقات فراغت خود را به مطالعه‌ي كتاب‌هاي علمي و اجتماعي ورزش و يا شركت در اردو و نمايش‌ها مي‌گذرانيد.
در اوج انقلاب در تظاهرات شركت مي‌جست. پس از انقلاب نويد در برنامه‌هاي نهاد انقلابي و مردمي بسيج شركت مي‌كرد. نسبت به ضدانقلابيون حساسيت عجيبي داشت و ضمن بحث و مشاجره با آنان از مجريان كارگزاران و مسئولان جمهوري اسلامي طرفداري مي‌نمود.
نويد از نظر درسي بسيار موفق بود و نيز به كسب جوايزي نايل شده بود. چندين مرتبه با طي دوره‌هاي سه ماه و با سمت بسيجي در جبهه‌ها حضور يافت و در كاربرد چند نوع اسلحه مخصوصاً آرپي‌جي تخصص پيدا كرده بود.
مدت دو روز از عمليات بيت‌المقدس 7 گذشته بود كه براي حفظ سنگرها و مواضع جديد از گردان انصارالحسين به شلمچه احضار شد. چهار نفر از بسيجيان مسئوليت حفظ و نگهداري سنگري را به عهده گرفتند؛ دو نفر از آن‌ها كه يكي نويد قرباني بود، در بيرون از سنگر پاس مي‌داد. ناگهان خمپاره‌ي مزدوران بعثي عراق به سنگر اصابت و هر دو در تاريخ 25/3/67 در سنّ 17 سالگي به فيض شهادت و به سعادت دايم مفتخر مي‌شوند.
