ليست شهداي دفاع مقدس (ق)

برايش امام، حسين (ع)‌ زمان بود و حرف‌هايش تجلي « هل من ناصر من ينصرني ». متولّد 1346 و براي نخستين بار چشم‌هايش را در نجف‌آباد گشود. نامش عبدالمحمد بود و خاضعانه با خدا راز و نياز مي‌كرد كه چيزي عزيزتر از جانش ندارد تا در راه اسلام بدهد و گفته بود كه دليرانه مي‌جنگد و خونش را به پاي درخت اسلام مي‌ريزد و چه زيبا به حرف‌هايش جامه‌ي عمل پوشاند.
عمليات كربلاي 4 او را خوب به ياد مي‌آورد. هر كس در حال و هواي خاصي بود. دل‌ها ارتباطشان را با علايق و دل‌بستگي‌ها قطع كرده بودند و روح‌ها آماده مي‌شدند براي رهايي و فراغت از جسم خاكي. مضطرب بودند و سر تا پا شوق و شور.
چهارم دي‌ماه سال 1365 عبدالمحمد 19 سال داشت. جزيزه‌ي سهيل زير گام‌هاي غيورمردان ايراني به خود مي‌باليد و شگفت‌زده از اين همه شجاعت؛ گوش‌هايش را به مناجات آن‌ها سپرده بود. لحظه‌ي ملاقات فرا رسيد و عبدالمحمد مشتاقانه به سوي خدا پر كشيد و جسم‌اش را به گلزار شهداي صفي‌آباد سپرد تا زيارتگاه عاشقاني شود كه هر پنج‌شنبه گرد مزارش حلقه مي‌زنند و شفاعت مي‌طلبند.

منبع:كتاب سبكبالان ساحل ها   -  صفحه: 98