ليست شهداي دفاع مقدس (م)

سيدمحمود در روز سوم شهريور سال 1332 در جمع خانواده‌اي مذهبي و عاشق اهل‌بيت (ع) ديده به جهان گشود و از همان دوران كودكي در مكتب باورهاي خانواده درس دينداري و تقوا و پارسايي آموخت. وي بعد از اتمام تحصيل، در منطقه‌ي هشترود به عنوان سپاه دانش كار آموزش علم و معرفت به كودكان روستايي را آغاز كرد و عاشقانه خود را وقف كودكان روستا نمود. كم حرف، صبور و آرام بود و كمك به مستمندان را در همه حال وظيفه‌ي خود مي‌دانست.
خلوت سيد هميشه به عطر نماز و دعا و خلوت با خدا آميخته بود؛ هر كه او را مي‌شناخت و دمي ميهمان كرسي صفايش مي‌شد، مجذوبش مي‌گشت و مشتاق براي ديدار دوباره‌اش. هيچ چيز مثل دروغ و بي‌صداقتي وجود سبزش را نمي‌آزرد و به همين دليل خود هميشه صادق و راستگو و امين بود.
سيدمحمود در راستاي ترويج سنت پيامبر، زندگي ساده‌اي را با همسرش آغاز كرد و در دوران زندگي مشترك شيرين امام كوتاهشان يار و ياور همسر در تمام مشكلات زندگي بود.
بعد از شروع جنگ او كه همواره شوق به خدا رسيدن در وجودش بود، خانه و همسر و دو فرزند خردسالش را به خدا سپرد و از سنگر مدرسه داوطلبانه عازم جبهه شد. محمود آرزويي جز شهادت نداشت و بارها و بارها همه از او شنيده بودند كه مي‌گفت: « آرزو دارم صد جان داشته باشم و همه را عاشقانه در راه خدا فدا كنم. »
سيد بعد از بيست روز حضور در جبهه در تاريخ 17/8/1359 در سنّ 27 سالگي عاشق و بيدل به ديدار معبود شتافت. از شهيد دو فرزند دختر به نامهای شكوه و شبنم به يادگار مانده‌اند كه اكنون به عنوان پزشك در خدمت به دين و كشور دنباله‌روي راه هميشه سبز پدرند.

منبع:كتاب آموزگاران شهادت جلد 2   -  صفحه: 349