ليست شهداي دفاع مقدس (ه)

غلام‌حسين هادي فرزند محمد در سال 1334 در روستاي گازار در خانواده‌اي مذهبي به دنيا آمد. در دو سالگي خانواده‌ي او تصميم گرفتند به كشور عراق مهاجرت كنند. حدود 14 سال در شهرهاي كربلا و بغداد به سر بردند و در سال 1349 توسط دولت عراق به همراه عده‌ي زيادي از ايرانيان از آن كشور اخراج گرديدند؛ آن‌ها در تهران سكني گزيدند. غلام‌حسين در سال 1351 با دختر دايي خود ازدواج نمود كه ثمره‌ي اين ازدواج و يازده سال زندگي مشتركشان، 4 فرزند پسر است.
در سال 1357 ضمن شركت در تظاهرات، در تصرف آخرين سنگرهاي رژيم سفّاك پهلوي و سازماندهي و تشكيل نيروها مخصوصاً در تصرف پادگان افسريّه نقش فعالي داشت. بعد از پيروزي انقلاب اسلامي به بيرجند آمد و حرفه‌ي پيراهن‌دوزي را انتخاب كرد ولي براي او كار و اداره‌ي زندگي هدف نبود بلكه وسيله‌اي براي ماندن و مبارزه كردن بود.
در افشاي ماهيت پليد منافقين تلاش و كوشش بي‌وقفه‌اي داشت؛ حتي بارها وي را تهديد به مرگ كرده بودند چنان‌كه روزي در خيابان مدرس مورد حمله‌ي وحشيانه‌ي عده‌اي از منافقين قرار گرفت كه منجر به بي‌هوشي و اعزام وي به بيمارستان شد و تا آخر عمر از كمر دردي كه در اثر آن ضربات ايجاد شده بود، رنج مي‌برد. بي‌نهايت شيفته و عاشق مكتب اسلام و انقلاب بود و اين عشق او را بارها به جبهه كشاند. او توفيق يافت در غرب و جنوب ميهن اسلامي با خودفروختگان داخلي و متجاوزان خارجي به مبارزه بپردازد.
سرانجام در صبح جمعه پس از انجام غسل شهادت در تاريخ بيست و هشتم مردادماه سال 1362 در منطقه‌ي عملياتي مهران در عمليات والفجر 3 پس از نماز صبح بر اثر تركش خمپاره به سر و دستش در سنّ 28 سالگي به ديدار معبود شتافت.
پيکر مطهرش پس از تشييع باشکوهي در بيرجند به زادگاهش انتقال يافت و به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستاي بيرجند جلد2   -  صفحه: 799