مهدي در سال 1337 در يکي از خانوادههاي مذهبي جنوب تهران ديده به جهان گشود و با تربيت صحيح اسلامي پرورش يافت. هفت ساله بود که به دبستان راه يافت و دورهي ابتدايي را در يکي از مدارس تهران با موفقيت طي کرد. در اين سالها به لطف وجود پدر و مادري دلسوز و مهربان با فرايض ديني آشنا شد و به تدريج با شناختي که از اسلام پيدا کرد، راهش را –نيز- يافت.
مهدي پس از اخذ ديپلم در شرکت پست (مکانيزه) به کار اشتغال ورزيد. او در ورزش بااستعداد بود؛ به طوري که براي انجام بازيهاي دوستانه همراه تيم پست تهران روانهي شهرستانها ميشد و با نتايج مطلوبي بازميگشت. مدالها و کاپهاي او نشانهي اين موفقيت است.
در دوران اوجگيري انقلاب اسلامي نيز به صف تظاهرکنندگان پيوست و به ياري دوستانش در پخش اعلاميههاي امام وکمک به نيروهاي متعهّد اسلامي گامهاي مؤثري برداشت. پخش نوارهاي مذهبي، شعارنويسي بر ديوارها و کمک در تسخير مراکز نظامي، از جمله ديگر فعاليتهاي مهدي در اين دوره محسوب شد و در توزيع ارزاق عمومي در محل اقدامي کرد.
نماز جمعه را هيچگاه فراموش نميکرد و با فرمان امام به تشکيل ارتش بيست ميليوني نيز به بسيج پيوست و به پاسداري از انقلاب مشغول شد و به فرمان امام لبيک گفته و در تداوم فعاليتهايش عازم خدمت سربازي شد.
او که از نخستين سالها راهش را يافته بود، براي دفاع از حريم دين و ميهن، عازم جبهههاي حق عليه باطل شد و طولي نکشيد که به عنوان فرماندهي دسته انتخاب شد. اين عاشق بيقرار و اين دلسوختهي جان بر کف پس از عمري تلاش و مجاهدت در راه خدا، سرانجام طي يک عمليات شبانگاهي، -در منطقهي چزابه- به ديدار خدايش شتافت و در اولين روز از اسفندماه سال 1360 در سنّ 23 سالگي به جمع شهداي راه حق پيوست!
