ليست شهداي دفاع مقدس (ت)

جواد تازه در شرکت پپسي کولا ( زمزم ) به کار مشغول شده بود. اما خيلي زود در بين همکارانش به خوش‌اخلاقي و خوش‌رويي معروف شده بود. او قدر موقعيت‌هاي جديدي را که در شغلش پيدا مي‌کرد، مي‌دانست. دليلش هم اين بود که در 8 سالگي پدرش را از دست داده و مجبور شده بود کار کند و کمک خرج خانواده‌اش باشد. او به کارهايي مثل مکانيکي و کمک رانندگي مشغول بود و از اين طريق امرار معاش مي‌کرد.
در دوران انقلاب هميشه در راهپيماي‌ها شرکت مي‌کرد. بعد از انقلاب هم براي احترام به شهدا و خانواده‌شان، در روزهاي تعطيل به گلزار شهدا مي‌رفت و به خانواده‌هاي شهدا دلداري مي‌داد و مي‌گفت: « خوشا به حال شما که چنين فرزندان مومني داشتيد و در راه خدا فدا کرديد. »
وقتي به جبهه مي‌رفت، به ما مي‌گفت که نبايد در نبودنش بي‌قراري کنيم. هر وقت که به مرخصي مي‌آمد، ناراحت بود و مي‌گفت: « من قابل نيستم که شهيد شوم. » موقع رفتن به جبهه، به بچه‌هايش که هر سه پسر بودند، مي‌گفت: « اگر من ديگر برنگشتم، شما بايد مرداني متعهّد و باايمان باشيد و راه پدرتان را ادامه دهيد. »
دفعه‌ي آخر حال و هواي ديگري داشت؛ انگار مي‌دانست که ديگر برنمي‌گردد. شب قبل از اعزام به حرم رفت و تا صبح از خدا آمرزش طلبيد. بعد هم به مهران اعزام شد. چيزي نگذشت که خبر شهادتش را آوردند. او در تاريخ 16/5/1362 در عمليات والفجر 3 به آرزوي خودش رسيد و به سوي خدا شتافت.

منبع:كتاب ستارگان صنعت خراسان رضوي   -  صفحه: 160