ليست شهداي دفاع مقدس (ت)

ناخدا حسن خسته و کوفته از سفر دريا مي‌آمد که پسرکي دويد جلو و گفت: ناخدا قدم نورسيده مبارک. ناخدا حسن تمام خستگي‌اش را فراموش کرد و خودش را رساند به خانه تا پسرکش را ببيند.
بعد قرآنِ روي تاقچه را برداشت و گوشه‌ي آن با خطي کج و معوج از هيجان نوشت: رضا متولد دوم شهريور 1339. روزها و سال‌هاي بعد ناخدا اولين چيزي که کنار اروند بعد از بازگشت از سفر مي‌ديد، رضاي خودش بود پس از اين‌که رضا در دبستان رودکي درس را تمام کرد و به مدرسه کاوه رفت، گاهي اوقات او را به زمين کشاورزي که گوشه زمين‌هاي مينوحي بود، مي‌برد. رضا بالاخره ديپلم علوم‌اجتماعي را گرفت و بعد دست به هر کاري زد؛ تعمير لوازم صوتي و الکترونيکي، بنايي، نجاري و ...
با آغاز جنگ تحميلي، خانواده راهي گناوه شدند ولي رضا آن‌جا ماند. کار زمين کشاورزي را هم خودش مي‌کرد و براي خانواده پول مي‌فرستاد. تا اين‌که آذرماه سال 1359 به خدمت نظام سربازي درآمد. بعد از طي دوران آموزشي به عنوان خمپاره‌انداز و بي‌سيم‌چي به جبهه رفت و سرانجام در چهارمين روز از بهار سال 1360 در ذوالفقاريه آبادان بر اثر اصابت خمپاره به سنگر مجروح شد. او را به بيمارستان انتقال دادند تا تحت عمل جراحي قرار بگيرد اما برق‌ها يک‌باره قطع شد. پزشکان تصميم گرفتند که بدون بي‌هوشي او را عمل کنند اما قبل از عمل، رضا سبک‌بال و آرام در سن 21 سالگي به آسمان لايتناهي شهادت پيوست.

منبع:كتاب كبوتروكلاه آهني صفحه 51