نام پرچمداران مکتب سرخ روح ا... که در اقصي نقاط دنيا به ترويج اسلام پرداختند

آيت الله شيخ احمد انصاري قمي در سال 1297 شمسي در شهر قم به دنيا آمد. پدر وي شيخ محمدحسين قمي بود که در محله چهل اختران قم سکونت داشت و به زهد و تقوي مشهور و در ميان مردم به «شيخ» معروف بود.
وي چهارمين فرزند شيخ محمدحسين بود و فرزند بزرگ او شيخ مرتضي انصاري خطيب و سخنور نامي ايران در دهه‌ي چهل و پنجاه شمسي مي‌باشد.
وي در کودکي پدر خود را از دست داد و در 11 سالگي به همت برادر بزرگ خود به تحصيل مقدمات علم روي آورد. شوق او به آموختن وي را واداشت تا در سن 17 سالگي به همراه مادر خود، به نجف اشرف هجرت کند. نخست براي زيارت به نجف مشرف شد ليکن آستانه اميرالمؤمنين او را به خود جذب نمود و مادر تنها به ايران بازگشت، وي قصد اقامت دائمي را در نجف نمود و با جديت تمام به تحصيل پرداخت به گونه‌اي که حتي براي فوت برخي عزيزان و فاميل نزديک خود حاضر به ترک نجف نگرديد. در اين مدت از اساتيد مشهور و معروف حوزه نجف از جمله مرحوم ميرزا عبدالهادي شيرازي، سيدمحمود شاهرودي، سيدمحسن حکيم و سيدابوالقاسم خوئي بهره‌ها برد.
از ديگر اساتيد ايشان مرحوم آيت الله حاج سيد محمد روحاني است که بسياري از دروس سطوح عالي حوزه را به همراه برخي ديگر از معاريف حوزه هم‌چون شهيد سيدمحمدباقر صدر نزد ايشان تلميذ نمود و با شهيد صدر و چند تن ديگر به مباحثه پرداختند.
در ميان اين بزرگان رابطه بسيار نزديکي با آيت الله العظمي خوئي برقرار نمود و از شاگردان بسيار نزديک ايشان به حساب مي‌آمد و اين رابطه تا آخر ادامه يافت به گونه‌اي که طرف مشورت ايشان بود.
آيت الله انصاري در کنار اشتغالات علمي و تدريس، همت بسيار بلندي در انجام کارهاي خير و عالم المنفعه داشت و به علت روابط بسيار گسترده خود با بيوت مراجع تقليد و ديگران از چهره‌هاي صاحب نفوذ در امور اجتماعي حوزه علميه و شهر نجف گرديد و گره‌گشاي بسياري از مشکلات به شمار مي‌آمد.
در جريان حوادث 15 خرداد سال 1342 و واقعه مدرسه فيضيه ايشان نقش فعالي در نجف داشت و حوزه را به تعطيلي کشانيد و ديداري ميان علماء و مرجع وقت حضرت آيت الله حکيم در کوفه ترتيب داد و بعد از هجرت امام خميني به نجف ارتباط نزديکي با ايشان داشت.
يکي از اقدامات ارزشمند وي به عهده گرفتن مسئوليت کمک‌رساني به نزديک به 700 زنداني ايراني در زندان شهر حله عراق بود. اين افراد که که معمولاً زائران بودند که با عدم آگاهي از قوانين اقامتي عراق به تناوب در سال‌هاي 1350 تا 1354 دستگير و در زندان به سر مي‌بردند به علت دور بودن از خانواده شرايط بسيار سختي را در زندان مي‌گذراندند. به همت آيت الله انصاري و توافق مسئولين زندان شرايط مناسبي براي اين افراد فراهم گرديد و هزاران دينار عراقي صرف بهبود وضعيت معيشتي آنان گرديد، و در نهايت با اقدامات ايشان و گفتگو با مسئولين مربوط حکم عفو عمومي تمامي آنان صادر گرديد و همگي در سال 1355 ش به ايران بازگردانده شدند.
پس از به قدرت رسيدن صدام در سال 1358 که شرايط عراق بسيار سخت و حساس گرديد، و تهاجم همه جانبه‌اي براي شکستن قدرت حوزه علميه نجف و مراجع تقليد آغاز گرديد، بسياري از چهره‌هاي صاحب نفوذ حوزه تحت فشار قرار گرفتند و در اين رابطه آيت الله انصاري از نخستين افرادي بود که مورد تعرض قرار گرفت، و در چندمين نوبت به اشکال گوناگون براي او مزاحمت‌هايي ايجاد شد و در چند نوبت تهديد به اخراج از عراق گرديد که با حمايت مرجعيت از ايشان موضوع موقتاً منتفي گرديد. ولي هم‌چنان فشار بر ايشان ادامه داشت، آيت الله انصاري قصد خروج از عراق را نمود. ليکن آيت الله خوئي صريحاً به ايشان فرمود که بيرون رفتن شما از نجف حرام است و شما از ارکان حوزه علميه به شمار مي‌رويد.
در نيمه دوم سال 1359 رژيم عراق که در حال آمادگي براي تهاجم به جمهوري اسلامي ايران بود، براي آماده سازي شرايط جنگ در فاصله کوتاهي اقدام به دستگيري‌هاي گسترده‌اي در سطح حوزه علميه نجف و علماي مؤثر ديگر شهرهاي مهم عراق زد، از آن جمله در نجف شهيد آيت الله صدر را دستگير و اعدام نمود و در همان زمان در نيمه شبي بيش از 20 نفر از مأمورين امنيتي به خانه آيت الله انصاري يورش برده و او را دستگير و مستقيماً به بغداد انتقال دادند، و آزادي او را مشروط به همکاري و تأييد آيت الله العظمي خوئي و حوزه نجف از رژيم صدام قرار دادند، تأييدي که هرگز حوزه و مراجع آن حاضر به انجام آن نبودند.
اقدامات فراواني براي رهايي ايشان از زندان در داخل عراق و خارج آن از سوي سازمان‌هاي بين‌المللي انجام گرفت ليکن بي‌نتيجه ماند و همواره رژيم صدام از پاسخگويي طفره مي‌رفت.
سرانجام پس از سقوط رژيم صدام و گشوده شدن زندان‌ها، اثري از اين عالم بزرگوار و ديگر علماء و مؤمنين دستگير شده بدست نيامد و مشخص شد همگي به دست جلادان آن رژيم خون آشام به شهادت رسيده‌اند.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي   -  تاریخ:  1382/5/20 -  صفحه: 8