نامجو برنده اولين مدال طلاى جهانى ورزش ايران و زننده ۳۲ بار ركورد جهان

 نامجو 
برنده اولين مدال طلاى جهانى ورزش ايران و زننده ۳۲ بار ركورد جهان 
محمود نامجو قهرمان افسانه يى وزنه برداری و از چهره های شاخص ورزش ايران سال ۱۲۹۷ در کوی استاد سراى رشت به دنيا آمد. از دوره نوجوانی به ورزش علاقمند بوده و استعداد خود را در ژيمناستيک و آکروبات و کشتی و بدن سازی و ورزشهای باستانی نشان داد . گرچه نامجو را بيشتر به خاطر موفقيتهای وی در رشته وزنه برداری می شناسيم, اما جالب است بدانيم که وی در المپيک 1948 لندن برنده مدال نقره در رشته زيبايی اندام شد. نامجو در نوجوانی و جوانی تا زمانی که در گيلان بود هيچ تجربه عملی در رشته وزنه برداری نداشت و عمدتا در ساير رشته های ورزشی فعاليت ميکرد. از جمله اينکه با ورزشکاران محل مانند محمدعلی خورشيدی و هاشم پاداش ستوده در اجرای نمايش های شگفت آور نظير پاره کردن کتابهای قطور و دريدن مجمعه ها و سينی های مسی و غيره شرکت می کرد و سنگ ها و وزنه های سنگين را که بلند کردن آنها از قدرت و توانايی مردم عادی خارج بود، بر روی دست بالا می برد. علاوه بر اينها در ورزشهايی چون بارفيکس، پارالل، تاب، خرک و آکروبات نيز شرکت می کرد و توانايی و مهارت شگفت انگيز خود را به معرض نمايش می گذاشت. راه و رسم کشتی گرفتن روی تشک را از رضا لاجی مشهور به هاشم زاده، پارالل و بارفيکس را از قدير بيشه بان و برخی ديگر از ورزشهای آن زمان را از پهلوانان معروفی چون احمد درخشان، سيد علی تفنگدار و سيد علی کم سخن ياد می گرفت. محمود نامجو همزمان باستانی کارهم بود و از اين رو برای تمرين و انجام ورزشهای قديمی به زورخانه های سلامت بخش، ميان راه و زورخانه بازارچه سبزه ميدان می رفت. ديری نگذشت که نظير ورزشکاران باستانی کار مانند کربلايی ندافي، رضا زرگر، بزرگ و مهدی خميرانی صاحب نام گرديد به طوری که ورود او را به زورخانه مرشد با آهنگ ضرب و صدای زنگ خوش آمد می گفتند. بعدها نيز هرگاه در سکوی قهرمانی می ايستاد، مرشدان زورخانه های رشت به افتخارش صلوات می فرستادند و زنگ می زندند 
نامجو وقتى به تهران آمد دست تقدير او را براى آموختن فنون وزنه بردارى و تمرين با اسباب و ادوات ورشى به مدرسه ورزنده كشانيد. در اين مدرسه بود كه رموز ورزش را ياد گرفت. نامجو همزمان با تمرين هاى وزرشى، در يك كارگاه مبل سازى و بعد از آن در آتش نشانی تهران كار مى كرد. به سربازى رفت. موقعيت خوبى بود. در دانشكده افسرى با خيال راحت تمرين مى كرد. وزنه بردارى ، باستانى و كشتى. سال ۱۳۱۸ بود كه براى اولين بار در مسابقه هاى قهرمانى كشور در رشته وزنه بردارى در وزن ۶۰ كيلوگرم شركت كرد و اول شد. اين شروع همه افتخارات او بود. قهرمان گيلانى نزديك به نيم قرن با پولاد سرد در ميادين ملى و جهانى دست و پنجه نرم كرد و ثمره تلاش دراز مدت او در هم شكستن ركوردهاى جهانى كسب و ۱۲ مدال افتخار آفرين مسابقات جهانى، المپيك و آسيايى براى ايران بود. نامجو در سه دوره پياپی از مسابقات جهانی وزنه برداری, يعنی لاهه هلند 1949, پاريس فرانسه 1950 وايتاليا 1951 مدال طلا را از آن خود کرد. در المپيک 1956 ملبورن در سن چهل سالگی مدال برنز گرفت و در همان المپيک عنوان مقاوم ترين وزنه بردار جهان به وی اهدا گرديد 
منوچهر برومند، رييس سابق فدراسيون وزنه بردارى و از شاگردان نامجو، مى گويد: محمود نامجو در طول ورزش قهرمانى خود حدود ۲۰ بار ركورد جهان، آسيا و ايران را فرو ريخت و اولين مدال طلاى جهان را براى كشورمان گرفت. در حقيقت قهرمانى هاى محمود نامجو، گرايش مردم را به ورزش افزايش داده بود و پس از آن جوانان و نوجوانان بسيارى به سوى ورزش سوق يافتند. ايرانى الاصل هاى خارج از كشور، نامجو را يكى از مهم ترين دلايل اشاعه نام ايران در جهان مى دانستند، من در حالى كه افتخار شاگردى مرحوم نامجو را دارم، وقتى كه براى اولين بار در مسابقات جهانى سوئد شركت كردم ايرانى هاى ان كشور ركورد شكنى محمود نامجو را يكى از دلايل رواج و گسترش نام "ايران" در جهان مى دانستند، به طورى كه قبل از آن تنها عنوان "پرشيا" رواج داشت 
اين پهلوان متين, وارسته و افتخار آفرين گيلانی در دی ماه سال 1368 خورشيدی در سن 73 سالگی بر اثر ابتلا به بيماری سرطان لوزالمعده درگذشت و از خود پنج فرزند به يادگار گذاشت.