بندرعباس در یک نگاه

بندرعباس از روزگاران‌كهن دارای نام‌هايی چون گامارااو، گامبارايو، گامارايو، گامبری، گمبرون، گميرون، گامرون، گمبرو، گمرو و جرون بوده است. اين شهرستان از سوی شمال به شهرستان حاجی آباد، از باختر به شهرستان بندرلنگه، از خاور به شهرستان رودان احمدی و از جنوب به خليج فارس محدود است. بندرعباس و پيرامون آن از كشاورزی خوبی برخودار بوده و كشت، بيش تر به گونه سنتی انجام می‌شود. در اين ناحيه‌در سه فصل از سال می توان به كشت پرداخت. از مهم‌ترين هنرهای دستی مردم بندرعباس می توان سفال‌گری، كوزه گری، گلابتون دوزی، فرش بافی، چادرشب بافی، بافت شيركی پيچ، سبد ويژه حمل خرما، حصير و كپر، . . . را نام برد. به دليل نزديكی بندرعباس با كرانه های خليج فارس، ماهی گيری بسيار رايج بوده و مردم اين شهرستان بيش‌تر به صيد ماهی و ميگو می پردازند. صيد ماهی در كرانه های بندرعباس،در پاييز و زمستان صورت می گيرد و صيد ميگو نيز از اوايل پاييز و نيمه نخست زمستان انجام می‌شود. سواحل رويايي خليج فارس، جزاير متعدد نزديك به منطقه، آرامگاه پيشين در كوی نخل ناخدا،امام زاده سيدكامل، امام زاده سيد مظفر، امام زاده شاه محمد تقی، زيارت‌گاه خواجه خضر، عمارت كلاه فرنگی، مسجدمنبركهنه، مسجدناصری، مسجدصحراباغی، مسجد جامع، مسجد گله‌داری و معبد هندوها از مهم‌ترين مكان‌هاي ديدني و تاريخي اين شهرستان به شمار مي‌آيند.