پاسخ به:آزادگان و امام خميني (ره)
پنج شنبه 7 بهمن 1389 8:34 PM
مصطفي پوررباني
|
|
 |
اتحاد |
در خواست عراقي‌ها مبني بر توهين به حضرت امام به يک بار و دو بار ختم نمي‌شد؛ بلکه يک حرکت برنامه‌ريزي شده و پايدار بود، ولي بچه‌ها هميشه مقاومت مي‌کردند.
يادم هست يکبار يکي از دوستان را بلند کردند و از او خواستند بطور واضح شعار بدهد، اما اوهيچ حرفي نمي‌زد. عراقي‌ها دست هاي او را از پشت بستند و آن‌قدر با دمپايي به صورت او ضربه زدند که تمام صورتش باد کرد و لب‌ها و گوش‌هاي او کلفت و خون‌آلود شد. تا چند روز ما نمي‌توانستيم او را بشناسيم، چون چهره‌اش به شدت تغيير کرده بود.
بار ديگر هم يکي از دوستان را خيلي زدند، تا جايي که بي‌هوش شد و افتاد تا او را رها کردند. خوشبختانه و به لطف خدا، اتحاد بچه‌ها خيلي خوب بود و همان چيزي بود که خداوند در قرآن از مسلمانان خواسته است.
منبع: كتاب رمزمقاومت جلد3 - صفحه: 142
