پاسخ به: اين بخش شامل خاطرات آزادگان از دوران اسارت مي باشد.
پنج شنبه 7 بهمن 1389 6:20 PM
نامه هايي پر از خبر يكي از روش‌ها اين بود كه اسرا در نامه‌هايي كه براي خانواده‌هايشان مي‌نوشتند، به صورت رمز مسائلي را قيد مي‌كردند و در جواب نامه، اطلاعاتي را دريافت مي‌كردند. راه ديگر، ارتباط خود اسرا با يكديگر بود. در اردوگاه موصل كه قريب 2000 اسير در آن‌جا بودند، تقريباً همگي امكان تماس با يكديگر را داشتند، اما در رماديه چون قاطع‌ها جداگانه و تماس هر قاطع با قاطع ديگر ممنوع بود، بچه‌ها توسط نامه‌هاي مخفي و يا مسئولين آسايشگاه‌ها و يا اردوگاه با هم تماس مي‌گرفتند. منبع: كتاب فرهنگ آزادگان جلد5 - صفحه: 96
روش ديگر ارتباط و كسب خبر كه نه عراقي‌ها و نه افراد صليب از آن اطلاعي داشتند، اين بود كه وقتي گاه به گاه تعدادي از برادران را از اردوگاهي به اردوگاه ديگر مي‌بردند (مثل خودم كه از رماديه‌ي 10 به موصل چهار منتقل شدم )؛ نامه‌هايي را كه از ايران براي برادران منتقل شده مي‌رسيد، بچه‌ها برمي‌داشتند و مطالب لازم و مسائل مربوط به اردوگاه خودشان را در آن‌ها مي‌نوشتند و سپس آن نامه‌ها را به صليب مي‌دادند و مي‌گفتند چون صاحب اين نامه از اين اردوگاه منتقل شده، نامه بايد به اردوگاه فلان برده شود.
بدين‌ترتيب گيرنده‌ي نامه در اردوگاه ديگر، در واقع دو نامه_ يكي از طرف خانواده‌اش، و يكي از طرف اردوگاه قبلي _ دريافت مي‌كرد. جالب اين‌جاست كه در اين ارتباط، افراد صليب واسطه‌ي بي‌اطلاع بودند.
