خاطرات آزادگان از دوران اسارت

ماه رمضان و ابتكار در اسارت!

يكي از كارهاي معمول در اسارت تلاوت قرآن آن هم با توجه به كمبود اين كتاب آسماني در آسايشگاه‌ها بود. زيرا عراقي‌ها يك جلد قرآن را براي 150 نفر كه در داخل يك آسايشگاه به سر مي‌برند به عنوان سهميه در نظر گرفته بودند. از اين رو افرادي به عنوان مسوول قرآن در هر آسايشگاه انتخاب شدند در واقع تلاش بر اين بود تا برنامه ريزي دقيق تلاوت قرآن براي همه افراد در نظر گرفته شود. از جمله ماه‌هايي كه در طول سال بچه‌ها مي‌كوشيدند تا از قرآن نهايت بهره‌برداري را ببرند ماه مبارك رمضان بود تا جايي كه همه تلاش بچه‌ها بر اين امر استوار بود تا حتي براي لحظه‌اي بسيار كم نيز فرصت خواندن قرآن را از دست ندهند. معمولاً استفاده از قرآن براي هر فردي 10 دقيقه بود. اگر چه مسوولي براي اين كار انتخاب شد اما به مرور زمان هر كسي دقيقاً خود مي‌دانست كه چه موقعي نوبت تلاوت قرآن او است. حتي افراد به طور خودكار با محاسبه وقت قرآن را از فردي كه آن را تلاوت مي‌كرد، تحويل مي‌گرفتند. اين نوبت براي افرادي كه نوبت‌شان در نيمه‌هاي شب بود نيز عملي بود، زيرا اين افراد با زيركي خاصي كه اتخاذ مي‌كردند فرصت را از دست نداده و به دور از چشم نگهبانان عراقي با كشيدن پتو به سر خود، آن هم در زير پنجره كه از ديد عراقي‌ها پنهان بود، مشغول به خواندن قرآن مي‌شدند، از جمله كارهايي كه در ماه مبارك رمضان براي فراگيري و هم چنين تلاوت قرآن صورت مي‌گرفت، استفاده از ابداعات نوعي بود كه توسط بعضي از بچه‌ها صورت گرفته بود تا جايي كه مي‌توانست خلاء موجود از عدم استرسي كافي به قرآن در ميان اسرا را پر نمايند.
آن هم استفاده از روشي ابتدايي كه در دنياي مدرن كاري بس عجيب به حساب مي‌آيد اما چاره‌اي جز اين نبود بر طبق اين روش افرادي كه تسلطي بر قرآن داشتند آيه‌هاي قرآن را بر روي پاكت‌هاي و در رختشويي با خودكاري كه داشتن آن نيز جرم محسوب مي‌شد مي‌نوشتيد و اسرا با خواندن آيات قرآن كه بر روي اين پاكت‌ها نوشته مي‌شد به نوعي قرآن را تلاوت مي‌كردند. اما اين عمل به دور از چشم نگهبانان عراقي صورت مي‌گرفت. زيرا اين كار جرمي بس بزرگ محسوب مي‌شد. از اين رو بچه‌ها تمامي مسايل امنيتي را در اين خصوص رعايت مي‌كردند، اگر چه بعدها عراقي‌ها متوجه اين موضوع شده و مشكلات فراواني را براي ما ايجاد كرده بودند اما ماه مبارك رمضان ارزش آن را داشت كه از اين روش نيز استفاده شود كار بسيار عجيب‌تر كه در دومين سال اسارت ما با فرا رسيدن ماه مبارك رمضان در اردوگاه 12 تكريت شكل گرفت، نوشتن آيات قرآن بر روي و پشت دست (به دليل نبود حمام و وجود چرك زياد بر بدن) بود اين روش نيز مورد توجه بسياري از اسرا قرار گرفت. البته از دردسر كم‌تري هم برخوردار بود زيرا زماني كه آيه‌اي از قرآن با سيم خارداري كه توسط بچه‌ها نوك آن تيز شده بود بر روي پوست دست نوشته مي‌شد بعد از حفظ كردن آن سريعا پاك و آيه ديگري نوشته مي‌شد اين نوآوري جديد موجب شد كه عده‌ زيادي از اسرا در اين ماه، آيات فراواني از قران را حفظ كنند. اگر چه اين اقدام جديد نيز توسط جاسوسان لو رفت اما اين حركت نو يك اقدام مناسبي بود كه بچه ها توانسته بودند با آن شرايط بد، آيات بسياري از قرآن را حفظ كنند. استفاده از اين روش جديد پس از ماه مبارك رمضان نيز ادامه پيدا كرد اما به قول خيلي از بچه‌ها تلاوت قرآن به اين صورت خود از بركات ماه رمضان بود كه به فكر اسرا رسيده بود و توانست خيلي از مشكلات را در خصوص كمبود قرآن در اسارت پر نمايد.

منبع: ويژه نامه سبزسرخ   -  صفحه: 6  

راوي: برادر آزاده احمد دواتگر- آمل