خاطرات آزادگان از دوران اسارت

نزديكي‌هاي صبح از تشنگي بي‌هوش شدم. وقتي به هوش آمدم، حس كردم زير بدنم خيس است. كف سوله، آب جاري شده بود؛ آبي گل‌آلود.
بعضي از بچه‌ها از شدت عطش همان آب را خوردند. من هم دهانم را روي زمين گذاشتم و كمي رفع تشنگي كردم.
هوا كه روشن شد، چشم انداختم به داخل سوله. عده‌اي از زخمي‌ها شهيد شده بودند. بچه‌ها اشك مي‌ريختند و جنازه‌ها را بيرون مي‌بردند.
بعثي‌ها هم آن‌ها را بار ماشين زدند و به نقطه‌ي نامعلومي بردند....

منبع: كتاب شهداي غريب