خاطرات آزادگان از دوران اسارت

مدتي بود كه با استفاده از سنگ‌هاي جمع‌آوري شده از بيرون آسايشگاه نماز مي‌خوانديم، تا اين كه يك روز هنگام گرفتن آمار، سنگي از جيب يكي از بچه‌ها بيرون افتاد و توجه سروان مفيد (افسر ارشد اردوگاه) را جلب كرد. ارشد آسايشگاه در جواب كنجكاوي افسر عراقي گفت: - سيدي براي صلاه! سروان جواب داد: - ممنوع! حجر قي‌القاعه ممنوع. يعني سنگ در آسايشگاه ممنوع است. از آن به بعد ما مجبور بوديم با استفاده از قوطي كبريت و يا پشت دست به جاي مهر نماز بخوانيم.

منبع: كتاب نمازدراسارت