پاسخ به: اين بخش شامل خاطرات آزادگان از دوران اسارت مي باشد.
سه شنبه 5 بهمن 1389 9:49 PM
سخنراني در اوقات فراغت بچه‌ها، اجراي سخنراني در آسايشگاه با لطايف الحيلي انجام مي‌شد. بدين صورت كه فرد سخنران در گوشه‌اي از سلول، به نحوي كه توسط نگهبانان از پنجره ديده نشود، مي‌ايستاد و صحبت مي‌كرد. افراد حاضر در سلول هم، ساكت مي‌نشستند و نگاهشان را از فرد سخنران بر مي‌گرفتند، اما به سخنان او گوش مي‌دادند. منبع: كتاب فرهنگ آزادگان جلد5 - صفحه: 225
يك جمله‌ي رمز بين بچه‌ها بود كه اگر كسي زودتر متوجه حضور عراقي‌ها مي‌شد، با گفتن جمله‌ي رمز سخنران را از ادامه‌ي صحبت بازمي‌داشت.
