لجزایر

الجزایر (به عربی: الجزائر) کشوری است در شمال قاره آفریقا، میان مراکش و تونس. پایتختش الجزیره نام دارد. مردم الجزایر عرب و بربر هستند، و دین

رسمی‌شان اسلام است. مساحت آن ۲۳۸۱۷۴۰ کیلومتر مربع و در آمار سال ۲۰۰۲ جمعیت آن ۳۲۸۱۸۵۰۰ نفر بوده‌است.

جغرافیای الجزایر
الجزایر کشوری در شمال قاره آفریقا است ، که از سمت شرق به تونس و لیبی از سمت غرب به مراکش، از جنوب غربی موریتانی، از سمت شمال به بحر الروم (

مدیترانه) و از سمت جنوب به صحرای بزرگ آفریقا و مالی محدود است. مساحت آن حدود ۷۴۰/۳۷۶/۲ کیلومتر مربع یعنی چهار برابر فرانسه و در حدود یک برابر

و نیم ایران است. از نظر مؤقعیت طبیعی، بیش از 85 درصد مساحت الجزایر را صحرای بزرگ پوشانده است در شمال کوههای اطلس با فلات خشکی در میان قرار

دارد. در جنوب شرق کوههای هقار جای دارد. در امتداد ساحل مدیترانه جلگه ها و سلسله کوههای کم ارتفاع قرار دارد.

از شهرهای بزرگ الجزایر (الجزیره) پایتخت کشور و وهران قسنطینه را باید نام برد .

تاریخ الجزایر
پیش از تسلط فرانسه ، کشوری مستقل بشمار می‌رفت و اداره کشور به دست یک شخص که لقب (دای) نامیده می‌شد اداره می‌گردید. الجزایر به سه استان بزرگ تقسیم

شده بود و اداره هر استان به دست یک نفر که به‌عنوان (بای) خوانده می‌شد قرار داشت .

در سالهای اخیر افکار استقلال طلبانه در آنجا رواج یافت و مردم الجزایر حکومتی آزاد تشکیل داده با دولت فرانسه جنگیدند . پیکار آنان به استقلال الجزایر انجامید

(۱۹۶۲ م .)

تاریخ معاصر

طی 1830 تا 1860 فرانسه به تدریج الجزایر را مستعمره خود کرد. در 1945 شورشهای ملی گرایانه بر ضد حکومت استعماری فرانسه بی رحمانه سرکوب شد، و

در 1954 جبهه آزادیبخش ملی قیامی را شروع کرد که به جنک سختی مبدل گشت.
بپا خاستن فرانسویان مهاجر به طرفداری از ادغام الجزایر با فرانسه منجر به بحرانی شد که دوگل را در فرانسه به قدرت بازگرداند (1958). به رغم دو قیام دیگر

از سوی مهاجرین فرانسوی و فعالیتهای سازمان تروریستی استعمارگران موسوم به سازمان ارتش سری (OAS) ، الجزایر در 1962 استقلال یافت.
در 1965 احمد بن بلا (متولد 1916) نخستین رئیس جمهور کشور را سرهنگ هواری بومدین (1932 تا 1978) از قدرت خلع کرد. بومدین در نظر داشت اصول قانون

اساسی سوسیالیست 1963 را دوباره برقرار کند.
جانشین وی، سرهنگ شالی بن جدید (متولد 1929) در اواخر دهه 1980 شروع به سوق دادن الجزایر به طرف دموکراسی کرد. در 1992 هنگامی که بنیادگرایان

جبهه نجات اسلامی در دور اول انتخابات ملی چند حزبی به پیروزی بزرگی دست یافتند، دور دوم انتخابات فسخ گردید.
نظامیان قدرت را در دست گرفتند و فعالیت سیاسی را لغو کردند. زمانی که بوضیاف رئیس جمهور منتصب نظامیان ترور شد تنش افزایش یافت.

اقتصاد الجزایر
از قدیم عمده مردم الجزایر به كشاورزی و زراعت می پرداختند. در بخش شمالی گندم و جو کاشته می‌شود. غرس میوه و مرکبات در الجزایر روزبروز رونق

می‌گیرد. در این كشور صنایع دستی مانند سوزن دوزی عربی ، فرش الجزایری ، چرم سازی منبت کاری ، کاشی سازی و غیره رواج دارد.
در این کشور سالیانه ۳۰,۰۰,۰۰۰ تن آهن ۷۰۵,۰۰۰ تن فسفات ۲۸۰,۰۰۰ تن زغال بدست می‌آید و معادن گسترده نفت نیز در جنوب و جنوب شرقی آن وجود دارد.
بخش عمده درآمدهای خارجی الجزایر از طریق صدور نفت استخراج شده و گاز از حوزه های نفتی واقع در بیابان های جنوبی این کشور حاصل می شود.
فعالیت صنعتی به طور سنتی در بخش نفت و گاز بوده است. این کشور با مسایل شدید اقتصادی از جمله بیکاری فراگیر رو به رو است. نزدیک به یک چهارم جمعیت

بزرگسال به کار کشاورزی مشغول هستند، ولی کمبود باران و زمین مناسب الجزایر را مجبور به وارد کردن دو سوم مواد غذایی لازم میکند. محصول عمده زمینهای

کم قابل کشت گندم ، جو ، انگور ، میوه و سبزی است. در حالی که در زمینهای کم آب مرتع گوسفند و بز و گاو پروش مییابند. توریسم به صورت منبع مهمی از

درآمد ارز خارجی تبدیل شده است.

تقسیمات کشوری الجزایر
کشور الجزائر دارای ۴۸ استان است که همه استان‌های آن با شهرهای مراکز استان خود همنامند.

مردم و مذهب الجزایر
جمعیت الجزایر ۳۲۸۴۵۰۰۰ نفر (۲۰۰۶) است که ۸۵۰۰۰۰ نفر فرانسوی و اسپانیایی و ایتالیایی مالتی و بقیه الجزایری هستند ۹۹٪ جمعیت آن عرب-بربر بوده و

کمتر از ۱٪ اروپایی هستند.

زبان رسمی کشور عربی است و زبانهای فرانسوی و بربری نیز کاربرد دارند. ۹۹٪ جمعیت مسلمانان سنی مذهب هستند و بقیه عمدتاً مسیحی و کلیمی.

که دین اسلام (مذهب اهل سنت مالکی) دارند و عرب زبانند و به زبان محلی آمازیغی و فرانسه نیز صحبت می‌کنند، هر سال نزدیک به ۳۰۰,۰۰۰ نفر بر آنها اضافه

می‌شود.