ارزش وقت در قران
چهارشنبه 21 اسفند 1387 8:32 AM
سرمايه گرانبها
بي شك وقت و فرصت بزرگترين سرمايه گرانبها و بينظير براي بشر است، كه ميتوان در استفاده بهينه از آن، در همه عرصهها به پيش رفت و به عاليترين درجات مادي و معنوي نايل گشت.
وقت يعني فرصتها، ساعتها، روزها و ماهها و سالها بلكه دقيقهها و ثانيهها و لحظهها، بهرهگيري از وقت بزرگترين توفيقي است كه نصيب بشر ميشود، و او ميتواند در پرتو آن به اهداف عاليه برسد، و به پيروزي در همه ابعاد دست يابد، وقت گوهر ناب و گران سنجي است كه ارزش هيچچيز را نميتوان با آن مقايسه كرد، اين كه ميگويند وقت طلاست، تعريف صحيحي نيست، چرا كه:
وقت گذشته را نتواني خريد باز مفردش خيره كاين گهر پاك بيبهاست
سعدي چيزي را براي سنجش ارزش وقت نيافته جز شب قدر را كه مطابق قرآن بهتر از هزار ماه است آنجا كه گويد:
قضا روزگاري زمن در ربود كه هر روزش از پي شب قدر بود
مكن عمر ضايع به افسوس و حيف كه فرصت عزيز است و الوقت ضيف
وقت همان عمر انسان است كه سرمايهاي بالاتر از آن نيست، مشروط بر اين كه از آن براي رشد و ترقي ظاهر و باطن استفاده شود، يعني وقت نردبان ترقي گردد، و گرنه نه تنها سرمايه نيست بلكه شرمايه، و وسيله شرّ و تيره بختي است. بر همين اساس امام سجّاد(عليه‌السلام) در فرازي از دعاي خود به خداوند عرض ميكند: «وَ عَمِّرنِي ماكانَ عُمرِي بِذلَةً فِي طاعَتِكَ، فَاِذا كانَ عُمرِي مَرتَعاً لِلشَّيطانِ فاقبِضنِي اِلَيكَ؛ عمر طولاني تا هنگامي كه عمرم در راه اطاعت تو صرف شود به من عطا كن، و هرگاه عمرم چراگاه شيطان گردد، جانم را قبل از پيشي گرفتن عذابت بگير.»(1)
و در فراز ديگر عرض ميكند: «وَ نبّهِني لِذِكرِكَ فِي اَوقات الغَفلَةِ، وَ استَعمِلنِي بِطاعَتِكَ فِي اَيامِ المُهلَةِ؛
خدايا مرا در وقتهاي غفلت و بيخبري، براي ياد خودت هوشيار و بيدار كن، و در روزگار فرصت و فراغت، به عبادت و بندگي بگمار.»(2)
انسانها معمولاً وقت را فداي مال و ثروت ميكنند، و آن را وسيله ترقي مادي قرار ميدهند، در صورتي كه بايد مال و ثروت در خدمت وقت باشد، و آنها را وسيله بهرهمندي برتر از وقت قرار داد. بر همين اساس پيامبر(صلي‌الله‌عليه‌و� �له) فرمود: «كُن عَلي عُمرِكَ اَشَحُّ مِنك عَلي دِرهَمِكَ وَ دِينارِك؛ در مورد حفظ عمر خود بخيلتر از پول و ثروت خود باش.»(3)
به طور كلي هركس براي وقت ارزش قايل شد، و از آن با آگاهي و جدّيت استفاده صحيح نمود، به جايي رسيد، و هركس آن را عاطل و باطل نمود، قطعاً خود را تيره بخت نموده و درچاه هلاكت انداخته است. از اين رو حضرت علي(عليه‌السلام) فرمود: «وقتهاي زندگي تو جزء جزء عمر تو است، پس بكوش كه هيچ وقتي از عمر تو جز در موارد اموري كه عامل نجاتت است تلف نشود.»(4)
انسان با ايمان ساعتهاي زندگيش را به سه بخش تقسيم ميكند،
1ـ بخشي را به مناجات با خدا و برقراري ارتباط با آفريدگار جهان ميپردازد.
2ـ و بخشي را در طريق تأمين هزينه زندگي و سامان دادن به معاش(مانند غذا، لباس، مسكن و مركب) به كار ميگيرد
3ـ و بخش ديگر را براي استراحت و بهرهگيري از لذّتهاي حلال و آرامش بخش روح و روان برميگزيند،
و براي خردمند صحيح نيست كه حركتش جز در يكي از اين سه مورد باشد، يعني تأمين معاش، و عبادت و آباد نمودن آخرت يا بهرهگيري از لذّت و آسايش غير حرام
منبع: سایت گفتمان قران
