شانه های خاک

داود با عجله یک لیوان چای را برداشت و یک قلپ از آن را سر کشید. چای هنوز داغ بود و زبان و دهان داود را سوزاند. اخم هایش توی هم رفت و گفت: "اوخ چقدر داغ بود ننه!" مادر که کنار سماور نشسته بود و به دیوار کاهگلی اتاق تکیه داده بود، تبسمی کرد و گفت: "چه خبرته مادر! چرا اینقدر عجله داری! یک کم صبر کن سرد بشه!"...