فهرست مخترعان

ویلیام استنلی

در سال 1858 در بروکلین نیویورک متولد شد. او در طول زندگی‌اش 129 حق امتیاز برای گستره وسیعی از قطعات الکتریکی دریافت کرد.

مهمترین آنها سیم‌پیچ القاء بود که یک تبدیل‌کننده بود که جریان الکتریکی متناوب تولید می‌کرد. در سالهای 1880 هر سیستم توزیع الکتریسیته از جریان مستقیم استفاده می‌کرد. مسئله این است که انتقال ولتاژ DC در فاصله‌های زیاد از نظر عملی ناممکن و نیازمند سیم‌های کلفت و خطرناک است و نمی‌تواند برای دادن روشنایی استفاده شود. در مقابل سیستم‌های جریان متناوب، این اشکالات را ندارند. ولتاژ سیستم‌های AC می‌توانست با استفاده از سیم‌پیچ‌های القا تغییر کند اما هنوز هیچ سیستم سیم‌پیچ عملی اختراع نشده بود. حق امتیاز 611 و 349 استنلی همه اینها را عوض کرد و یک شکل اولیه برای تمام مبدلهای بعدی شد.

او پیش از نام نویسی در دانشگاه Yale در مدارس خصوصی شرکت می‌کرد. او شروع به تحصیل حقوق در سن 21 سالگی کرد ولی در کمتر از یک ترم، مدرسه را ترک کرد تا شغلی در عرصه الکتریسیته پیدا کند. اولین شغل استنلی، یک متخصص برق در یکی از اولین کارخانه‌های کلیدهای تلگراف و هشدار دهنده‌های آتش بود. او یکی از اولین تأسیسات الکتریکی کشور را برای یک فروشگاه در خیابان پنجم نیویورک انجام داد.

بعد از اینکه «جرج وستینگ هاوس» که یک مخترع و صنعت‌گر بود از فضائل استنلی مطلع شد، استنلی را به عنوان مهندس اصلی خود در کارخانه Pittsburgh به کار گرفت. در این زمان ها بود که استنلی شروع به کار روی مبدل کرد.

بعد از آن که استنلی Pittsburgh را ترک کرد، در سال 1886 اولین سیستم AC را ساخت که برای دفاتر و فروشگاه‌های خیابان اصلی ماساچوست و گریت بارینگتون روشنائی فراهم می‌کرد.

او مبدلها، تجهیزات الکتریکی کمکی و اسباب الکتریکی را ساخت. شرکت تولیدی الکتریکی استنلی توسط «جنرال الکتریک» در سال 1903 خریداری شد.