تمام دانشمندان روانشناسی

ژان پیاژه

روانشناس دیگری که شهرت زیادی برای موسسه ژان ژاک رسو کسب کرد، جانشین کلاپارد در کرسی روانشناسی تجربی و رئیس آزمایشگاه روانشناسی در دانشگاه ژنو ژان پیاژه کودک شناس معروف بود. پیاژه روانشناس رشد، منطق دان، مربی تعلیم و تربیت و فیلسوف بودکه به مدت بیش از چهل سال پیاژه و همکاران او ازجمله باربر اینهلدر استاد دانشگاه ژنو تحقیقات وسیعی را درباره کودکان انجام داده و نظریه های مهمی در زمینه رشد عقلی و ادراکی کودکان عرضه کرده اند. پیاژه از دیدگاه معرفت شناسی ژنتیک به مطالعه زبان واندیشه کودکان، هوش، اخلاق و چگونگی استدلال در آنها پرداخته است. او یافته های خود را درکتابها و مقالات متعددی شرح داده است. از آن جمله می توان به آثار زیر اشاره کرد : زبان وتفکر کودک(1924) قضاوت اخلاقی در کودک(1932) و روانشناسی هوش(1950).

به عنوان یک متفکر سیستم گرا و منتقد روانشناسی گشتالت، پیاژه میان کارکردهای هوش و ادراک فرق می گذارد و معتقد است که سازمان ادراکی کودک بر اثر رشد ذهنی او تغییر می کند. پیاژه بدون تردید بزرگترین روانشناس عصر حاضر است. اما پیاژه تنها یک روانشناس نابغه نیست دانشمند بزرگی هم است که برای دست یافتن به یک جهان بینی علمی متناسب با پیشرفت های عصر حاضر و پی ریزی شناخت شناسی جدید راهی دراز پیموده است.

ژان پیاژه در نهم اوت 1896 در شهر نوشاتل در سوئیس چشم به جهان گشود. وی فرزند مادری که شدیدا پای بند مذهب و پدری که در مقام یک استاد تاریخ نسبت به اعتقادات مذهبی بیگانه بود. این تنافر متافیزیکی پدر و مادر ساختمان فکری زودرس این دانشمند را از آغاز زیر تاثیر خود قرار گرفت و تعارض بین باور و دانش را در او زنده نگهداشت. حاصل پژوهش های وی در آثاری مانند زبان و فکر در کودک، حکم و استدلال در کودک، جهان به تصور کودک و علیت جسمانی در کودک منتشر ساخت. در دهه 1950-1640 آثار مهمی درباره دوره سن آموزشگاهی توسط پیاژه انتشار یافت آثاری که در آنها مسایل مربوط به نگهداری ذهنی خصوصیات فیزیکی و هندسی اشیاء، بازگشت پذیری ذهنی و غیره مورد بررسی قرار گرفتند.

پیاژه در اواخر دهه شصت به موازات توسعه روز افزون فعالیت های مرکزشناخت شناسی ژنو که تا پایان عمر رهبری آن را به صورت فعال بر عهده داشت به تصریح وتدقیق نظرات خود درباره مسایل بزرگ دست زد : در سال1967 با انتشار کتاب زیست شناسی و شناخت پیوستگی جنبه های زیستی و عقلی را ترسیم کرد. در سال1970 در اثر مشهور ساختی نگری مسئله ساخت و پدید ایی را از دیدگاه تحولی و در چارچوب علوم مختلف مورد بررسی قرار داد. در سال1974 در کتاب هشیار شدن اهمیت این مسئله را که سالیان دراز روانشناسان حل شده می پنداشتند با اهمیتی فراتر از کشف ناهشیاری توسط فروید شناساند. و در نهایت پیاژه در سپتامبر 1980 در گرما گرم راهبری پژوهش های مرکز شناخت شناسی وتدوین نتایج پژوهش های گوناگون چشم از جهان فرو بست و جهان علم را دربهت و اندوه فرو برد.