تمام دانشمندان نجوم

ابرخس

منجم و ریاضیدان یونانی که تحقیقات دقیق و استنتاجهای درخشانش منجر به کشف های بسیاری شد که حتی دو هزار سال بعد هم مهم وبا ارزش بودند. ابرخس در سال 134 پیش از میلاد ستاره ای نو (نواختر) در صورت فلکی عقرب دید کشفی که او را به تهیه فهرستی از ستاره ها-نخستین فهرست کامل ستاره ها-ترغیب کرد. او برای ثبت موقعیت ستاره ها دستگاهی از مختصات آسمانی را به کار می برد که رصدهایش را نسبت به دیگر رصدگران پیش از او دقیق تر می کرد. زمانی که کار را تمام کرد فهرستی از موقعیت و قدر 850 ستاره را تهیه کرده بود. او برای طبقه بندی قدر ستاره ها از روشی بسیار مشابه روش های امروزی استفاده کرده است. فهرست نهایی او آنقدر عالی بود که نه تنها بطلمیوس یک جا آنرا در آثار خود به کار برد، بلکه ادموند هالی 1800 سال بعد از آن استفاده کرد. او در بررسی حرکت های زمین متوجه حرکت تقدیمی محور زمین شد و اندازه آنرا 45 یا 46 ثانیه قوسی در سال بدست آورد که بسیار نزدیک به عدد واقعی 50.26 ثانیه قوسی است با توجه به این که ابزارهای او در آن زمان بسیار ابتدایی بودند و دقت خوبی نداشتند. در نوشته های بطلمیوس آمده که ابرخس مخترع نوعی تئودولیت پیشرفته بوده است. تعریف تقویم اعتدالین معمولا" با ارزش ترین کار او محسوب می شود. او با دانستن همین موضوع طول سال را 365.25 روز و طول ماه قمری را 29 روز و21 ساعت و44 دقیقه و2.5 ثانیه تخمین زد که فقط یک ثانیه کوتاه تر از زمان واقعی است. از زمان او به بعد پیش بینی زمان خسوف ها با اختلاف یک ساعت وکسوف با اختلاف بیشتر ممکن بود.

عجیب است که ابرخس با چنین دانشی چطور نظریه زمین مرکزی را قبول داشت. کارهای نجومی او را همچنین به سمت ریاضیات هم سوق داد و او یکی از نخستین کسانی بود که فرمول ها وجداولی برای مثلثات و قضایای پایه هندسه مسطح را مطرح کرد.

تا زمان کپرنیک (قرن پانزده وشانزده میلادی) ابرخس یکی از پر آوازه ترین منجمان جهان بود.