تمام دانشمندان فیزیک

ژان برنارد لئون فوکو

، فیزیک‏دان فرانسوی در هجدهم سپتامبر 1819م در پاریس به دنیا آمد. وی تحصیلات ابتدایى خود را نزد معلم خصوصی آموخت و سپس برای تحصیل علم پزشکی، وارد دانشکده طب پاریس شد. اما به دلیل علاقه فراوان به رشته‏های علمی، به سمت فیزیک گرایش پیدا کرد. فوکو در بین معاصرین خود شخصیت عجیبی داشت، چرا که تنها با مطالعات و آزمایش‏های خستگی‏ناپذیر خود، مدارج ترقی علمی را پیمود و بدون استفاده از استاد، خود به استادی رسید. وی به زودی دریافت که در فیزیک تجربه کافی ندارد با این حال به مطالعه ریاضیات پرداخت و دامنه دانش و اطلاعات علمی‏اش را توسعه داد.

فوکو شیوه ‏های جالبی برای اندازه‏گیری سرعت نور به کار برد. اما به علت عدم دقت کافی در آزمایش و نقص دستگاه‏های فنی، به نتیجه درستی نرسید. فوکو اصل مهمی را در فیزیک بنیاد نهاد و ثابت کرد که سرعت نور در آب، کمتر از هواست. این نظریه به او کمک کرد تا به دانشمندان بفهماند که نور برخلاف آن‏چه تصور می‏رود، ذره‏ای نیست و از امواج نورانیِ انرژی‏دار تشکیل شده است. فوکو درباره رابطه بین انرژی مکانیکی گرما و انرژی مکانیکی و مغناطیس، مطالعات ارزنده‏ای انجام داد. او با کشف جریان‏های گردابی، معروف به جریان‏های فوکو، که با چرخش در یک حلقه مسی در میدان مغناطیسی نیرومند به وجود می‏آید، بانی یکی از مسائل فیزیک جدید گردید.

 فوکو هم‏چنین ثابت کرد که زمین به دور محور خود می‏چرخد. برای این کار که در سال1851 انجام شد او یک پاندول آهنی  30 کیلوگرمی را از گنبد پانتئون آویزان کرد. فوکو به گوی یک سوزن گرامافون وصل کرده بود و روی زمین (زیر گوی) حلقه ای از شن های مرطوب قرار داد. در مقابل حیرت همه نشان داد که با وجودی که حرکت پاندول به جلو و عقب هدایت شده بود اما پاندول حرکتی دوار انجام داد. یعنی در واقع کف پانتئون در حال گردش بود و یا به عبارت بهتر زمین در حال چرخیدن حول محور خود بود.

 وی در ادامه، ساختمان قطب ‏نما را تکمیل کرد و با این ابتکار، جهت‏یابی قطب ‏نما با تغییر جهت کشتی در دریا تغییر نمی‏کند و از میدان ‏های مغناطیسی تاثیر نمی‏پذیرد. ژان لئون فوکو سرانجام در سال 1868م در 49 سالگی درگذشت.