معرفي كتاب

   «گلشن راز» مجموعه عارفانه ای كه مشتمل بر 105 بیت است و به رغم این اختصار و قلت ، شیواترین مضامین عرفانی و گویاترین مفاهیم انسانی و رساترین معانی هنری را در خود جای داده است.
«شیخ محمود شبستری» هر چند بیش از چهار دهه در این دنیای فانی و خاكی نزیست اما شاهكاری از خویش بر جای گذاشت كه بعدها «چراغ دل» عارفان و عاشقان و حق پویان گردید.
شیخ سعدالدین محمود فرزند عبدالكریم در ایام سلطنت گیخاتو خان در شهر«شبستر» از توابع آذربایجان چشم به جهان گشود. او اكثر سالهای عمر خویش را به سیاحت در اطراف و اكناف جهان پرداخت و بدین سان كوله باری از تجربه و آموزه و حكمت برای خویش اندوخت. وی از علمای مشهور متصوفه زمان خود بود و دانش پژوهان برای حل مسائل عرفانی خویش به او مراجعه می كردند. از او به عنوان یكی از نوادر روزگار و مفاخر فلاسفه ایران یاد می شود.
مثنوی گلشن راز چگونه پدید آمد
«شیخ محمود» به خاطر جایگاه و اعتباری كه در عرصه عرفان داشت همواره مورد وثوق علما، شعرا و عرفا و فلاسفه جهان قرار داشت و در اكثر مجالس و محافل، پاسخگوی خیل سوالات و پرسش های دیگر عرفا بود.ترجمه مثنوی «گلشن راز» به چندین زبان زنده جهان، موید اعتبار و ارج و قرب اوست. او چنان به مضامین عرفانی تسلط داشت كه حتی پاسخ های خود را فی البداهه و در همان مجلس به نظم و نثر درآورده و پاسخ می گفت. در سال 717 هجری قمری (1317 میلادی) «امیر حسین هروی» یكی از شیوخ خطه خراسان نامه ای مشتمل بر 17 سوال و به شكل منظوم و شعرگونه نگاشت و از شیخ محمود خواست تا به آنها پاسخ گوید.