تلسکوپ جیمز وب و عمر جهان

 بنام آن که ایجاد کرده و خلق می کند

کیهان شناسی

تلسکوپ جیمز وب و عمر جهان

اخیراً گروهی از دانشگاه اتاوای کانادا، دربارۀ عمر جهان، رقم ۱۳ میلیارد و ۷۰۰ میلیون سال را به چالش کشیده اند؛ دو برابر این رقم و یا بیشتر را پیشنهاد داده اند.

اکنون متن منتشر شده را در این جا می آورم و زیر برخی از گزاره های آن خط می کشم که فراز گردد، زیرا جان کلام در آن گزاره ها است. 

متن منتشر شده:

ادعای جدید دانشمندان: عمر جهان نه 13,7 میلیارد، بلکه 26,7 میلیارد سال است

بسیاری از دانشمندان باور دارند که عمر جهان ما از لحظه مه بانگ تاکنون به حدود 13.7 میلیارد سال می رسد. اما حالا گروهی از محققان دانشگاه اتاوای کانادا با زیر سؤال بردن مدل های کنونی، عمر جهان را در حدود دو برابر مقدار فعلی یعنی 26.7 میلیارد سال پیش بینی کرده اند تا برخی از مشکلات موجود در نظریه جهان 13.7 میلیارد ساله را برطرف کنند.

سال هاست که اخترشناسان و فیزیک دانان عمر جهان را با اندازه گیری زمان سپری شده از مه بانگ یا بیگ بنگ و بررسی عمر کهن ترین ستارگان محاسبه می کنند. عمر جهان در سال 2021 با استفاده از تکنیک ها و فناوری های پیشرفته و مدل Lambda-CDM در حدود 13.797 میلیارد تخمین زده شد. ولی حالا دانشمندان دانشگاه اتاوا نظر دیگری را مطرح کرده اند.

در مدل جهان 13.7 میلیارد ساله، وجود ستاره هایی مثل «متوشالح» بسیار عجیب است، چون سن آن ها بیشتر از سن جهان به نظر می رسد. از طرف دیگر، تلسکوپ فضایی جیمز وب کهکشان هایی را پیدا کرده است که در مراحل بسیار پیشرفته تکاملی قرار دارد و اندازه آن ها به طرز شگفت آوری کوچک است.

نظریه «نور خسته» از «فریتز زوئینکی» می گوید سرخ گرایی نور کهکشان های دوردست به خاطر ازدست رفتن تدریجی انرژی فوتون ها در طی فواصل بسیار طولانی در کیهان حاصل می شود. ولی این نظریه با مشاهدات ما تفاوت دارد.

مدل جدید محاسبه عمر جهان چگونه مشکلات موجود را برطرف می کند؟

«راجندرا گوپتا»، استادیار فیزیک دانشکده علوم دانشگاه اتاوا که محقق اصلی این پژوهش بوده، دریافته است که اگر اجازه هم زیستی نظریه نور خسته با جهان درحال انبساط را بدهیم، پذیرش مجدد سرخ گرایی به عنوان یک پدیده هیبریدی و نه پدیده ای محض که بر اثر انبساط به وجود آمده، ممکن می شود.

گوپتا همچنین از ایده «ثابت جفت سازی» صحبت می کند که فرضیه آن توسط «پل دیراک» مطرح شده است. ثابت های جفت سازی ازجمله ثابت های بنیادی علم فیزیک هستند که بر برهم کنش های میان ذرات حکم فرمایی می کنند.

به گفته دیراک، این ثابت ها می توانند در طول زمان متفاوت باشند. اگر اجازه تکامل آن ها را بدهیم، پنجره زمانی برای تشکیل کهکشان های اولیه ای که با سرخ گرایی بالا توسط تلسکوپ جیمز وب دیده شده اند، از چند صد میلیون سال به چند میلیارد سال قابل افزایش است. در این حالت، راحت تر می توان سطح پیشرفت و اندازه کوچک این کهکشان ها را توضیح داد.

به علاوه، گوپتا می گوید تفسیر سنتی «ثابت کیهانی» که به اثر انرژی تاریک بر انبساط جهان اشاره می کند نیز نیازمند اصلاح است. اعمال این تغییرات در مدل کیهانی به ما کمک می کند تا معمای کهکشان های کوچک در ابتدای جهان را حل کنیم و رصدهای دقیق تری داشته باشیم.

منبع:  uottawa

بررسی این خبر علمی: اولین کسی که عمر جهان کنونی را «۱۳ میلیارد و ۶87 میلیون و500 هزار سال» اعلام کرد من هستم، پیش از آن مراکز علمی غرب عمر جهان را میان ۸ میلیارد سال تا ۲۰ میلیارد سال تخمین می زدند.

و اکنون با بررسی متن فوق از همین نظریه خودم دفاع علمی خواهم کرد. اما پیش از آن یک موضوع را که خیلی آزرده ام کرده می آورم و آن «سرقت علمی برخی غربیان» است.

سرقت: پس از انتشار جزوه های تدریسی و نیز کتاب «تبیین جهان و انسان»، جناب «ت- پاد مانابان» آن را سرقت کرده و در کتاب «پس از نخستین سه دقیقه» به نام خود پخش کرد. او کتابش را در سال ۱۹۹۸ میلادی نوشت و در سال ۱۳۸۳ شمسی به فارسی ترجمه شد.

در یکی از نوشته هایم اعلام کردم که این اصل علمی از آن من است و آقای پاد مانابان، آن را سرقت کرده است. رقم ۱۳ میلیارد و ۶87 میلیون و500 هزار را رند کرده و ۱۳ میلیارد و ۷۰۰ میلیون کرده است.

باصطلاح مردمی چشمت روز بد نبیند؛ غرب زده هایی که همیشه منتظرند هر مطلب علمی از غرب بیاید و آن را تکرار کنند، چه فشارها و چه آزارها که متوجه من نکردند ایمیل ها در نکوهش بل سرکوب این بندۀ حقیر می آمد که: غربی ها با آنهمه امکانات؛ رصدخانه ها و آزمایشگاه ها چه نیازی به سرقت از تو دارند؟!

منصف ترین و کم آزارترین پیام این بود: تو از یک راه به این رقم رسیده ای و پاد مانابان از راه دیگر، از کجا معلوم که او سرقت کرده است؟

در پاسخ می گفتم: این سخن او در بینش های علمی غربی و در مراکز علمی غرب هیچ پشتیبانی علمی ندارد. او هیچ دلیل علمی برای این رقم علمی ندارد بنابراین سرقت است.[1]

اینک در این مقاله گروه دانشگاه اتاوای کانادا، آمده است: عمر جهان در سال ۲۰۲۱ با استفاده از تکنیک ها و فن آوری های پیشرفته و مدل Lambda-CDM در حدود ۱۳ میلیارد و ۷۹۷ میلیون تخمین زده شد.

یعنی سخن پاد مانابان در طول ۲۳ سال هیچ پشتوانه علمی نداشته و صرفاً یک سرقت بوده است.

و این پیشنهاد من بود که در سال ۲۰۲۱ به تایید علمی غربی ها رسید، البته آنان هرگز به این که این موضوع را از کجا گرفته اند و روی آن کار کرده اند، تصریح نمی کنند مگر این که ارائه دهندۀ آن از خودشان باشد.

پس از این رنجنامۀ چند سطری، به بررسی متن نظریه دانشگاهیان اتاوا توجه فرمایید:

1- در این متن، یک تردید، شک و ناچاری موج می زند؛ صرفاً فرضیه های پیشنهادی است برای حل مشکل ستارۀ «متوشالح» و «شبه کهکشان های ریز» (که به نظر می رسد عمرشان بیش از ۱۳ میلیارد و ۷۰۰ میلیون باشد). این رقم را به زیر سوال برده اند اما خودشان نیز به نظریه و حتی فرضیۀ مهم در شأن یک فرضیه، نرسیده اند.

2- این کهکشان های ریز کهن را و نیز «نور خسته= نور سرخ» را تلسکوپ جیمز وب کشف کرده است.

من نورشناس نیستم و این موضوع در تخصص من نیست، آنچه از فیزیک می دانم کلیات فیزیک عمومی است. می گویم این مشکل با نظریه ها و فرضیه های اتاوائی ها حل نمی شود همان طور که از سخنان خودشان پیدا است. زیرا پیش از این مشکل مشکلات دیگری هست که هنوز برای محافل علمی کیهان شناسان غربی حل نشده و همچنان بدون پاسخ مانده اند، اگر آن ها حل شوند این یکی نیز حل خواهد شد. سوال های بی پاسخ عبارتند از:

1-ماهیت بیگ بنگ چیست؟

2- آن چیزی که بیگ بنگ در آن رخ داده، چه چیزی بوده است؟

3- آن چیزی که بیگ بنگ در آن رخ داده، از کجا آمده و چگونه به وجود آمده است؟

4- جهان هستی یک «بدو پیدایش» داشته یا ازلی بوده است؟

5- آیا فضا- زمان، در اصل خود پدیده بوده است یا آغاز و نقطۀ پیدایش ندارد؟

و پرسش های ریز و درشت دیگر.

وقتی که این همه پرسش های بی پاسخ در اصول اساسی کیهان شناسی هست، وجود کهکشان های ریز کهن مشکل بزرگی می شود و رقم ۱۳ میلیارد و ۷۰۰ میلیون سال عمر جهان به زیر سوال می رود و موجب سردرگمی علمی می گردد، سردرگمی ای که در متن خبر علمی اتاوایی ها موج می زند.

کیهان شناسی غربی به درستی و به حق کشف کرده است که جهان کنونی و کهکشان های کنونی از یک انفجار به وجود آمده اند.

اما در تصور ذهنی آنان، آنچه انفجار در آن رخ داده یک چیز (مثلاً یک کره) با انباشت چگالی شدید بوده که منفجر شده است.

اما آنچه من از مکتب قرآن و اهل بیت (علیهم السلام) استخراج کرده ام، این است که آن انفجار در یک چیز واحد رخ نداده است بل در جهانی با کهکشان های فراوان رخ داده است، پیش از آن انفجار، جهانی وجود داشته که دارای کهکشان هائی و منظومه ها و ستاره و سیاره هائی بوده که دچار یک انفجار شده، همه کهکشان های آن در اثر آن انفجار به انرژی، گاز و مایع مبدل شده است. و باصطلاح این مکتب همه محتوای آسمان اول بدین گونه متحول شده و بخش های مایع آن مانند مس گداخته گشته است: این انفجار در آینده جهان نیز رخ خواهد داد «یَوْمَ تَکُونُ السَّماءُ کَالْمُهْل‏».[2]

اصل در جهان، تاریکی است، و نور در آن میان، در برخی نقاط هست، اما در آن انفجار که جهان آمیزه ای از انرژی، گاز و مذاب است ظاهراً در اکثر جاهای آن نور بوده؛ نور سرخ رنگ: «فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّماءُ فَکانَتْ وَرْدَةً کَالدِّهان‏»،[3] رابطه کرات با همدیگر و رابطه منظومه ها با کهکشان های شان و نظام ارتباطی کهکشان ها با همدیگر، همگی از هم گسسته شده و بر سر همدیگر کوبیده شده و به رنگ ارغوانی «وردۀً» در آمده و مانند روغن مایع شده اند.

این یک انفجار است که در جهان پیش از جهان ما رخ داده است.

انفجار دوم: پس از گذشت زمانی طولانی که (مقدار آن را نمی دانیم) بر آن جهانِ مخلوط از انرژی گاز و مذاب ارغوانی رنگ، انفجار دوم رخ داده و از همان گازها و مذاب های ارغوانی رنگ، کرات، منظومه ها و کهکشان های جدید به وجود آمدند که امروز جهان کنونی ما را تشکیل می دهند.[4]

کیهان شناسی غربی از انفجار اول غافل است و حق دارد زیرا دست امکانات علمی روز به آن نمی رسد. تنها از انفجار دوم سخن می گوید که البته در آن نیز به پرسش های متعدد اساسی پاسخ نمی دهد و نیز تصویر ذهنی نادرست از آن دارد.

با بیان دیگر: جهان پس از مرحلۀ «ایجاد» شش بار متحول شده و در هر تحول، دو انفجار مذکور رخ داده و اکنون می رود که به تحول هفتم برسد که همان دو انفجار از نو رخ خواهند داد. و جهان دیگری را به وجود خواهند آورد. وقتی که جهان ۱۳ میلیارد و ۶۰۰ میلیون ساله به ۱۸ میلیارد و ۲۵۰ میلیون سال برسد انفجار اول رخ خواهد داد.

چرخه: همان طور که یکی از قوانین طبیعت، چرخه است، تحولات جهان نیز یک چرخه است که تکرار می شود و نتیجۀ آن تکامل کمّی و کیفی جهان هستی است؛ گسترش کمّی در اثر ایجاد انرژی و مواد از مرکز جهان (نه انبساط بادکنکی)، و تکامل عناصر در اثر این تحولات چرخه ای است.

پیشنهاد: به حضور دست اندرکاران کیهان شناسی پیشنهاد می شود: آن کهکشان های ریز کهن که تخمین زده می شود عمرشان بیش از ۱۳ میلیارد و ۶۰۰ میلیون باشد و نیز نور سرخ (نور ارغوانی) و نور خسته، بقایایی از جهان پیش از بیگ بنگ هستند.

اگر این پیشنهاد به اثبات برسد، فاصلۀ زمانی دو انفجار بر رقم ۱۳ میلیارد و ۶87 میلیون و500 هزار علاوه می شود و عمر کهکشان های ریز به دو برابر و شاید خیلی بیشتر می رسد.

البته اگر کهن بودن شان کاملاً به اثبات رسیده باشد، نه با تعبیرهایی مانند «به نظر می رسد» یا «اگر اجازه داده شود».

و نباید از عبارت «عمر جهان در سال ۲۰۲۱ با استفاده از تکنیک ها و فناوری های پیشرفته و مدل Lambda-CDM در حدود ۱۳ میلیارد و ۷۹۷ هزار تخمین زده شده» بی مهابا عبور کرد. عبارتی که در متن نظریه اتاوایی ها آمده است.

در پایان چند موضوع را می آورم: 1- تعصبی در این میان نیست، هرگاه یکی یا چند اصل از اصولی که من در کیهان شناسی ارائه داده ام، غلط بودنش مسلم شود، به راحتی خواهم پذیرفت و خواهم گفت که این غلط از من و از برداشت اشتباه من است، نه از مکتب قرآن و اهل بیت (علیهم السلام). و حمد خدای را که همۀ آن ها صحیح هستند.

2- می دانم آنان که این نوشته من را می خوانند، مواردی از آن را مجمل و حتی مبهم، مشاهده می کنند، اما آنان که با دیگر نوشته هایم (اعم از کتاب ها و مقاله ها) آشنا هستند می دانند که هیچ ابهام یا اجمالی در آن نیست و اگر قرار بود اجمالی برای همگان نماند، می بایست همۀ کتاب ها و مقالات را در این جا تکرار می کردم.

3- برخی از محققین حوزه علمیه از من می پرسند قرآن می گوید: «یَسْئَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْساها قُلْ إِنَّما عِلْمُها عِنْدَ رَبِّی لا یُجَلِّیها لِوَقْتِها إِلاَّ هُوَ»[5] و «یَسْئَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْساها- فیمَ أَنْتَ مِنْ ذِکْراها- إِلى‏ رَبِّکَ مُنْتَهاها».[6] اما شما می گویید وقتی که عمر جهان کنونی به ۱۸ میلیارد و ۲۵۰ میلیون سال برسد قیامت (نفخۀ اول، انفجار اول) رخ می دهد.

پاسخ: مراد از ساعت در این آیه ها، محشر است و آیه «قالَ الَّذینَ کَفَرُوا لا تَأْتینَا السَّاعَةُ قُلْ بَلى‏ وَ رَبِّی لَتَأْتِیَنَّکُمْ»[7] گواه آن است. و همان طور که گفتم ما مقدار زمان فاصله دو انفجار (دو نفخه) را نمی دانیم. رقم مذکور پایان نظام کهکشان های کنونی و فرا رسیدن نفخه اول است نه فرارسیدن روز محشر. که البته رقم مذکور استخراج شده از آیات و احادیث است.

مرتضی رضوی

28/4/1402 ش

1/1/1445 ق

[1] به مقالۀ «تبیین جهان و سرقت علمی آکادمی های غربی» رجوع کنید؛ سایت بینش نو  www.binesheno.com

[2] آیۀ 8 سورۀ معارج.

[3] آیۀ 37 سورۀ الرحمان.

[4] البته همواره از مرکز جهان ماده و انرژی می جوشد و کهکشان های جوان را به وجود می آورد.

[5] آیۀ 187 سورۀ اعراف.

[6] آیه های 42، 43 و 44 سورۀ نازعات.

[7] آیۀ 3 سورۀ سبأ.