نهج‌البلاغه الحکمه437
شنبه 13 خرداد 1402 5:50 AM
امام علی علیه السلام
ـ لَمّا سُئلَ عَن أفضَلِيّةِ العَدلِ أو الجُودِ ـ: العَدلُ يَضَعُ الاُمورَ مَواضِعَها، و الجُودُ يُخرِجُها مِن جِهَتِها، و العَدلُ سائسٌ عامٌّ، و الجُودُ عارِضٌ خاصٌّ، فالعَدلُ أشرَفُهُما و أفضَلُهُما .
ـ در پاسخ به اين پرسش كه: عدالت برتر است يا بخشندگى؟ ـفرمود : عدالت، هر چيزى را در جاى خودش مى گذارد و بخشندگى امور را از جهتشان خارج مى سازد؛ عدالت، سياستى فراگير است اما بخشندگى، حالتى اختصاصى است (شامل فرد يا افرادى محدود مى شود) . پس، عدالت برتر است.
نهج البلاغة : الحكمة ٤٣٧.
