عبدالعظیم حسنی یا شاه عبدالعظیم (به عربی: عبدالعظيم الحسني) از نوادگان امام دوم شیعیان، حسن بن علی است که در شهر ری (حرم شاه عبدالعظیم) دفن شده‌است. کنیه وی ابوالقاسم و ابوالفتح است.

عبدالعظیم
گنبد آرامگاه عبدالعظیم
زادهٔ	روز پنج شنبه چهارم ماه ربیع‌الثانی سال ۱۷۳ هجری قمری، برابر با ۱۳ شهریورماه ۱۶۸ خورشیدی، در زمان موسی کاظم مدینه
درگذشت	روز جمعه پانزدهم شوال سال ۲۵۲ هجری قمری، برابر با یازدهم آبان ماه سال ۲۴۵ خورشیدی، در زمان علی النقی
آرامگاه	ری
همسر(ها)	خدیجه بنت قاسم
فرزندان	محمد، رقیه، خدیجه
والدین	عبدالله (پدر) فاطمه (مادر)

عبدالعظیم از نوادگان حسن بن علی و از افراد برجسته مکتب هادی بود. از قول ابوحمّاد رازی نقل شده‌است که هادی از او خواسته‌است هر سؤالی در ناحیه اش پیش آید از عبدالعظیم حسنی بپرسد. در حدیث مفصل دیگری که در امالی صدوق نقل شده‌است، عبدالعظیم عقیده خود در امور دینی را به هادی عرضه کرد و مورد تأیید او قرار گرفت. عبدالعظیم تحت فشار حکومت عباسی به ری گریخت و در خانهٔ یکی از شیعیان ساکن شد و شب روز را به زهد و عبادت می‌پرداخت تا اینکه پس از چند روز بیماری از دنیا رفت. شیعیان ری تشییع جنازه باشکوهی برایش برگزار کردند و مقبره بزرگی برایش بنا نمودند