پای درس آقا
سه شنبه 1 فروردین 1402 3:01 AM
حضرت آقا می‌فرمایند: مکرّر عرض کرده‌ایم که اگر ماها از سحر استفاده نکنیم، در این دنیای شلوغ، وقت دیگری نداریم برای خلوت با خودمان، با دلمان، با خدای خودمان، واقعاً وقتی باقی نمی‌ماند.
به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری فارس، ماه مبارک رمضان یعنی عجین شدن روح و جسم با حقیقت توحید عالم. در این ایام حال و هوای حیات و زندگی، رنگ دیگری دارد و انسان به راستی درک می‌کند که در فضای خاص و استثنایی قرار گرفته است. در ادامه سخنان رهبری معظم، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای را در این باره می‌خوانیم.
فرصتی برای خودسازی
خودسازی خیلی مهم است. فرصت ماه رمضان فرصت خوبی است [برای] دعا، مناجات، اُنس با قرآن و رها نکردن کار ارتباط معنوی. با تمام شدن ماه رمضان یعنی این جور نباشد که ماه رمضان حالا چون روزه هستید و مثلاً شرایط دعا و مناجات و حال و حضور آماده است، کارهایی انجام بگیرد، ماه رمضان که تمام شد بکلّی رها بشود؛ نه، اُنس با قرآن، ارتباط با قرآن، نماز با حضور، نماز در اوّل وقت، توجّه به ادعیه... مواردی است که به نظر من برای خودسازی لازم است.
این کمک می‌کند به شما که از لغزشگاه‌ها راحت عبور کنید، به سلامت عبور کنید. لغزشگاه‌هایی وجود دارد، ترس، یک لغزشگاه است، تردید، یک لغزشگاه است، احساس ضعف، یک لغزشگاه است، انگیزه‌های ناسالم، یک لغزشگاه است، لغزشگاه‌های زیادی سر راه ما وجود دارد، به خصوص برای فعّالان مسائل اجتماعی، لذا اینها بیشتر به خودسازی احتیاج دارند و نیاز دارند که بُنیه‌ی روحی و معنوی خودشان را قوی کنند (.۱۳۹۹/۰۲/۲۸)
برای ضیافت خدا باید آماده شد
ماه رمضان فرصت خیلی خوبی است برای شست‌وشوی دل و جان، برای تقویت رابطه با خدا و به این تقویت رابطه شما احتیاج دارید همه ما احتیاج داریم. ماه رمضان فرصت بسیار خوبی است. اُنس با قرآن، اُنس با نماز، اُنس با دعا، همین روزه‌ای که می‌گیرید، نعمت‌های خدا است برای شما. موادّ این مهمانی الهی، که در روایات وارد شده [به عنوان] «ضیافت الهی»، همین‌ها است، یعنی روزه یکی از آن مائده‌های آسمانی‌ای است که خدای متعال در این مهمانی، در این ضیافت به شما می‌دهد. دعا یکی دیگر از این مائده‌ها است، نماز همین جور. (۱۳۹۸/۰۳/۰۱)
اگر از ماه رمضان استفاده نکنیم دیگر فرصتی نداریم
مکرّر عرض کرده‌ایم که اگر ماها از سحر استفاده نکنیم، در این دنیای شلوغ، وقت دیگری نداریم برای خلوت با خودمان، با دلمان، با خدای خودمان، واقعاً وقتی باقی نمی‌ماند. ما گرفتاریم، در این ۲۴ ساعت، چند ساعتش که خوابیم، آن ساعت‌هایی هم که بیدار هستیم، گرفتاریم، هر کسی یک مشغولیّتی دارد یا مشغولیّت‌های مختلفی دارد. آن فراغت‌هایی که وجود داشت، امروز وجود ندارد ـ [البتّه] نقص زمانه نیست، طبیعت زمانه است ـ بالاخره امروز وسایلی هست و زندگی، یک زندگی ماشینی است.
امروز پدیده‌هایی وجود دارد که این پدیده‌ها در گذشته وجود نداشته، [لذا] گرفتاری زیاد است. نمی‌شود در ایّام روز ـ چرا، [البتّه] اوحدیّ از مردم، در حال حرکت، در حال معامله، در حال کار فنّی، در حال کار با رایانه، در همه اوقات با خدای متعال مأنوسند و مشغول ذکرند و ذکر دائم دارند: اَّلَّذینَ هُم عَلی صَلاتِهِم دائِمون، بعضی‌ها این جور هستند که دائم در نمازند، حالا ما که دستمان به دامن آنها نمی‌رسد و از آنها دوریم، ولی کسانی آن‌جور هستند ـ فرصت ما فقط سحر است، اگر چنانچه سحر را از دست بدهیم، دیگر واقعاً فرصتی باقی نمی‌ماند. (۱۳۹۸/۰۲/۱۰)
