0

جوان کیست و جوانی چیست؟

 
aftabm
aftabm
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : مرداد 1392 
تعداد پست ها : 25059
محل سکونت : اصفهان

جوان کیست و جوانی چیست؟
سه شنبه 19 مهر 1401  10:21 AM

جوان کیست و جوانی چیست؟

جوانی به یکی از مراحل زندگی انسان گفته می شود که البته بهترین مرحله زندگی هر فرد نیز هست. برای اینکه دقیقا بدانید جوان کیست و جوانی چیست این بخش آسمونی را بخوانید.
 
 
 
 

 

جوان کیست و جوانی چیست؟
جوان کیست و جوانی چیست؟

 

 

جوان کیست و جوانی چیست؟

جوانی به زمانی میان کودکی و میانسالی در زندگی هر فرد گفته می‌شود." به طور تقریبی برابر است با سنین 20 تا 40 سالگی " جوانی همچنین با نمود، طراوت، نیرومندی، روح و.. بعنوانِ شخصی که جوان است نیز تعریف شده‌است.

در سراسر جهان، اصطلاحات جوان و نورسیده غالباً به یک مفهوم گفته می‌شوند. جوانی به دوره‌ای از زندگی گفته می‌شود که نه کودکیست و نه بزرگسالی. بلکه جایی میانِ این دو است. وقتی می‌گوییم او جوان است جوانی، به عنوان مشخصه یک نگرش خاص از نوع رفتار شخص است. دوازدهم آگوست روز بین‌المللی جوانان توسط سازمان ملل متحد اعلام شده‌است.

اَمرَد

اَمرَد واژه‌ای فارسی به معنای پسر جوان بی‌ریش است؛ همچنین پسر جوانی که سبیلش دمیده ولی ریش درنیاورده باشد. این لغت امروزه تنها در ادبیات کلاسیک پارسی دیده می‌شود و کاربرد عامیانه ندارد. معنای اصطلاحی آن در فارسی و زبان‌های دیگر برابر مابون، ملووط یا کونی است. امرد دگرگون واژه باستانی انمرد (ان + مرد) است که در آن پیشوند «اَن» (همریشه با نا) به معنای ضد، پلید و غیر می‌باشد (مانند ان در واژه انیران و انیرانی به معنای غیر ایران و نا ایرانی) ونیز مرد به معنای مرد (= رجل عربی) و در کل ساختار واژه امرد به معنای نامرد یا مرد پلید می‌باشد و کاربرد آن در معانی غلام (مفرد غلمان) مابون و کونی است. واژه امرد در ادب پارسی و زبان‌های ترکی و عربی و دیگر زبانها وارد گشته‌است و گاهی به جای واژه شاهد بکار می‌رود. شعر زیر نمونه‌ای از کاربرد امرد توسط مولوی در مثنوی معنوی است:

تا توانی بنده شو سلطان مباش /  زخم کش چون گوی شو، چوگان مباش

ور نه چون لطفت نماند وین جمال  /  از تو آید آن حریفان را ملال

آن جماعت کت همی دادند ریو  /  چون ببینندت بگویندت که دیو

جمله گویندت چو بینندت به در  /  مرده‌ای از گور خود بر کرد سر

همچو امرد که خدا نامش کنند /  تا بدین سالوس در دامش کنند

جوانی در اشعار پارسی

سعدی، جوانی را نقطه مقابل پیری و متضاد آن می داند:

پیری و جوانی پی هم جون شب و روزند

ما شب شد و روز آمد و بیدار نگشتیم

صائب تبریزی هم جوانی را از دید خود می‌بیند:

شدی چو پیر مرو درپی هوا صائب

که دلپذیر بود موسم شباب هوا

در جایی دیگر، صائب دورهٔ جوانی را بسیار زودگذر توصیف می‌کند:

ز روزگار جوانی خبر چه می‌پرسی

چو برق آمد و چون ابر نو بهار گذشت

تشکرات از این پست
دسترسی سریع به انجمن ها