علت گریه کردن طولانی نوزاد و راه آرام کردن او + عوارض
یک شنبه 23 مرداد 1401 7:16 PM
تجربه می گوید نوزادان زمانی که تنها هستند و از والدین خود دورند، دچار ترس و وحشت شده و گریه می کنند. واقعیت این است که هنگام گریه کردن، هورمون های آدرنالین و کورتیزول در بدن و مغز نوزادان ترشح می شود و در صورت ادامه دار بودن این وضعیت، سیستم عصبی آن ها متزلزل خواهد شد. آیا ممکن است نوزادانی که شب ها یا کلا در طول روز گریه می کنند دچار عوارض عصبی خطرناک و پیامد های مضر طولانی مدت شوند؟ در این قسمت به ارائه پاسخی علمی به این سوال خواهیم پرداخت.
تحقیقات نشان می دهد نوزادانی که به طور معمول از والدین خود دور هستند، دارای سطح بالا و غیر طبیعی هورمون استرس کورتیزول و همچنین میزان پایین هورمون رشد می باشند. این عدم تعادل بین هورمون های بدن باعث تضعیف رشد بافت عصبی در مغز، سرکوب رشد و متزلزل شدن سیستم ایمنی بدن خواهد شد.
محققان دریافتند که استرس شدید در اوایل زندگی می تواند سیستم های انتقال دهنده عصبی مغز را تغییر داده و باعث ایجاد تغییرات ساختاری و عملکردی در مناطقی از مغز شوند؛ همانند آنچه در بزرگسالان مبتلا به افسردگی مشاهده می شود.
با توجه به تحقیقات به عمل آمده، کودکانی که تحت تاثیر گریه مداوم بوده اند، 10 برابر بیشتر از سایر کودکان دچار اختلالات ارتباطی و رفتار های ضد اجتماعی شده اند. محققان دریافتند که این یافته ها ممکن است به دلیل عدم توجه کافی والدین نسبت به نوزادان باشد.
محققان بر این باورند که استرس مزمن و بیش از حد باعث تحریک ساقه مغز (بخشی از مغر که کنترل تولید هورمون آدرنالین را بر عهده دارد) نوزادان و عدم پاسخ گویی به نیازهای جسمی و عاطفی آن ها خواهد شد. چنین کودکی در بزرگسالی پرخاش گر و خشن خواهد شد زیرا مقدار هورمون آدرنالین زیادی در ساقه مغز ترشح می شود.
متخصصان اعتقاد دارند که هورمون استرس کورتیزول ( که در اثر گریه شدید و سایر وقایع استرس زا در مغز تولید می شود)، اتصالات عصبی در بخش های مهم مغز نوزاد را نابود خواهد کرد و همچنین با عدم تحریک بخش های مربوط به دلبستگی و عاطفه در دوران نوزادی، بخش های مربوط به این نواحی رشد پیدا نخواهند کرد و رفتار خشونت آمیز در بزرگسالی کودک بیشتر بروز پیدا می کند. در نتیجه عدم مسئولیت پذیری والدین در پاسخ گویی به نیازهای عاطفی کودک دارای پیامد های شخصیتی منفی بر روی او خواهد بود.
دکتر مایکل لوئیس، متخصص رشد کودک بر این عقیده است که مهم ترین تاثیر رشد فکری کودک از طریق پاسخگویی مادر به نیازهای عاطفی او است. محققان دریافته اند کودکانی که در هنگام گریه کردن نادیده گرفته نمی شوند، رشد مهارتی فکری و اجتماعی مناسبی کسب خواهند کرد. گریه طولانی مدت نوزادان باعث تضعیف ضریب هوشی آن ها نیز خواهد شد. نوزدانی که گریه های طولانی مدتی را تجربه می کنند ، در کنترل احساسات خود مشکل بیشتری خواهند داشت و دیرتر از سایر کودکان دارای شخصیتی مستقل خواهند شد.
تحقیقات انجام شده بر روی حیوانات و انسان ها نشان داده است که جدا شدن نوزادان از والدین باعث ایجاد ضربان قلب غیر معمول و ناپایدار در آن ها خواهد شد. پیامد های دیگر جدایی نوزادان از والدین شامل افزایش فشار خون در مغز، افزایش هورمون استرس، جلوگیری از تخلیه خون از مغز و کاهش اکسیژن رسانی به آن خواهد شد و بنابراین داشتن توجه مداوم به نوزادان از اهمیت بالایی در سلامت سیستم عصبی، مغزی و قلبی نوزادان برخوردار است.
چین های صوتی با ساختار های v شکل درو حنجره قرار داشته و نقش کنترل صوت را دارند. گریه ی عادی، به چین های صوتی کودک آسیب نمی رساند اما گریه بیش از حد و جیغ و فریاد بر چین های صوتی آسیب می رساند و موجب ایجاد ندول ها ( برجستگی ها ) می شوند . کودک دارای ندول صدای گرفته ای دارد . اما گرفتگی همیشه نشانگر حضور ندول نیست .همچنین گریه ی طولانی می تواند ممکن است مخاط محافظ چین های صوتی را موقتا از بین ببرد و باعث گرفتگی کوتاه مدت صدا شود . اگر گریه کردن کودک ادامه یابد ممکن است چین های صوتی او در بلند مدت دچار آسیب شود.
اگر کودک زیر سه ماه گریه ناگهانی که حداکثر 3 ساعت طول بکشد را در 3 روز در هفته داشته باشد ، احتمالا او مبتلا به کولیک است.کولیک گذرا است و پس از مدتی بهبود می یابد. کودکان مبتلا به عفونت ادرار، گوش درد یا سرما خوردگی نیز ممکن است گریه های شبیه کولیک داشته باشند.
کودک به علت سیستم عصبی نابالغ به صدا و نور و .. حساس است و با گریه سعی دارد استرس های محیطی را متوقف کند. کودک به علت مشکلات تغذیه ای مانند حساسیت به پروتئین شیر، عدم هضم غذا نیز دچار کولیک می شود.
کودک در سه ماه اول زندگی به خصوص از بدو تولد تا 6 هفتگی بیشتر گریه می کند و پس از آن تقریبا مدت گریه نصف می شود . 40% شیر خوران گریه هنگام عصر دارند. متوسط زمان گریه کردن کودکان از 2 ساعت در شبانه روز در سه ماه اول زندگی تا یک ساعت در روز در 4 تا 12 ماهگی متفاوت است.
در صورت عدم توانایی برای پایین آوردن تب نوزاد سریعا او را به بیمارستان منتقل کنید.
لازم به ذکر است که از اقدامات خشونت آمیز با کودک خود در صورت عدم موفقیت در تسکین گریه های او خودداری کنید زیرا این امر باعث ایجاد حس نا امنی در او شده و گریه اش را تشدید خواهد کرد و در صورت نیاز، از فردی با تجربه در این زمینه راهنمایی بخواهید.
