نماز اول وقت، عامل غفلت‌زدایی از انسان

نماز اول وقت، عامل غفلت‌زدایی از انسان
امام باقر علیه السلام فرمود: کسی که نمازش را اوّل وقت بخواند، این دیگر جزء غافلین نیست. آن وقت غافل هم چیز خیلی بدی هست هان، من راجع به غافل یک آیه بخوانم، آیه‌ی خیلی تلخی است، ولی چه کنم قرآن است، باید بگوییم. قرآن می‌گوید که: «أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ» (اعراف/ 179): بعضی انسان‌ها مثل چهارپا هستند، انسان نیستند، حیوانند، «بَلْ هُمْ أَضَلُّ»‌ (اعراف/ 179): از چهارپا هم بدتر است، یعنی از الاغ بدتر است؟! چه کسانی هستند این‌ها؟! می‌گوید: «أُولئِكَ هُمُ الْغافِلُون‏» (اعراف/ 179)، کسی که انگار مست است. می‌گوییم ندارند کوتاه بیا، ندارند کم خرج کن، ندارند رحم کن، این مستأجر پول ندارد به شما بدهد، کمکش کن، رحمش کن، خودت هم یک زمانی مستأجر بودی هان. خدا به پیغمبر می‌گوید: «أَ لَمْ يَجِدْكَ يَتيماً فَآوى‏» (ضحی/ 6)، پیغمبر یادت رفت خودت هم یتیم بودی هان، پس «فَأَمَّا الْيَتيمَ فَلا تَقْهَر» (ضحی/ 9)، پس حالا که پیغمبر شدی یتیم‌ها را فراموش نکنی، عربی‌هایی که می‌خوانم قرآن است، «وَ وَجَدَكَ عائِلاً فَأَغْنى‏» (ضحی/ 8)، پیغمبر یادت می‌آید فقیر بودی، مشکل مالی داشتی، مشکل مالی‌ات را حل کردم، صاحبخانه دری به تخته خورد، این زمین این بیابان دو تا اتوبان از کنارش رد شد، قیمتی شد، دری به تخته شد، یک چیزی گران شد، ارزان شد، حالا مقصّر چه کسی است، فعلاً نه بحث اقتصادی بلد هستم و نه اگر بلد باشم، وظیفه‌ی من است که بگویم. یادمان نرود، خودمان هم همین‌طور بودیم هان. عروس می‌آورد تو خانه، زور می‌گوید به عروس، باید گفت: «حاج خانم تو زور می‌گویی به عروس، خودت هم دختر داری هان، زور می‌گویی به دختر مردم، مردم هم به دختر شما زور خواهند گفت.» یادمان نرود.
«كَذلِكَ كُنْتُمْ مِنْ قَبْل‏» (نساء/ 94)، بعضی‌ها مسخره می‌کردند، مردم را، می‌گوید خودت هم منحرف بودی، یادت نرود، خودت هم منحرف بودی، حالا خدا منّت به شما گذاشت، «برو حرف نزن، تو بی‌سوادی!»، شما خودت هم یک وقتی بی‌سواد بودی، حالا یک مدرسه و دبیرستان و حوزه و دانشگاهی باز شد، تو باسواد شدی، بی‌سوادها را تحقیر نکن. «مَنْ حَقَّرَ مُؤْمِناً» (الكافي، چاپ إسلامية، ج‏ 2، ص 351)، اگر یک کسی، یک زن و مرد باایمان را تحقیر کند، خیلی چیزها هم تحقیر نیست، کمال است، ولی این خیال می‌کند تحقیر است، مثلاً می‌گوید برو دهاتی! خب دهاتی کمال است، یا تحقیر؟! کمال است، دهاتی یعنی تولید کننده، شهری یعنی مصرف کننده. این تولید کننده را تحقیر می‌کند، خودش که می‌نشیند می‌خورد و هیچ هنری ندارد، فکر می‌کند خودش آدم رشد‌یافته است. مواظب باشیم نماز را تحقیر نکنیم. امام باقر فرمود: «اگر می‌خواهید نماز بخوانید، اذان بگویید، اقامه بگویید، اگر اذان و اقامه گفتید، دو صف از فرشته‌ها پشت سر شما به تو اقتدا می‌کنند، ثوابش هم مال تو هست.» (من لا يحضره الفقيه، ج ‏1، ص 287) اصلاً آدم اگر یک خورده نماز و اقامه نگوید، نمی‌تواند توجّه پیدا کند، خلبان تا یک مقداری در باند هواپیما، هواپیمایش نرود و موتورش داغ نشود، اصلاً نمی‌تواند پرواز کند، یک‌مرتبه هلی‌کوپتر که نیست که، داریم حرف می‌زنیم، پیاز هم که گران شد، رب گوجه هم گران شد، مسکن هم چنین شد، همه‌اش داریم از این حرف‌ها می‌زنیم، بعد هم می‌گوییم ظهر شد، بلند شویم نماز بخوانیم، روز به روز گران‌تر می‌شود، الله اکبر! آخر از رب گوجه که نمی‌شود رفت پهلوی خدا؟! و لذا گفتند نماز که می‌خوانید یک خورده.